Up | Down

Από το Blogger.
 

Vio / Fufanu

~ ~
Πέρυσι είχα την τύχη να πραγματοποιήσω ένα όνειρο που περίμενε χρόνια στη λίστα, "θέλω να κάνω αυτό πριν φύγω για την κόλαση". Με περιορισμένο μπάτζετ αλλά πραγματικά who cares, μάζεψα ότι πιο ζεστό είχα σε ρούχο και με δανεικό backpack ταξίδεψα στην αγαπημένη Ισλανδία. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες τύπου πήγα σε εκείνο το μέρος και είδα αυτό το απίστευτο τοπίο. Το μπλογκ είναι μουσικό. Είχα όμως την ευκαιρία να αράξω και κάποιες ημέρες στο Ρέικιαβικ και να παρακολουθήσω το Iceland Airwaves festival. Ανάμεσα στα μπαρ και συναυλιακούς χώρους είδα μερικές μπάντες που μου έκαναν θετική εντύπωση παρά το γεγονός ότι κάποιες από αυτές μπορεί να τις έβλεπες λάιβ ακόμη και σε μαγαζί με ρούχα όπου ο ήχος ήταν σχετικά χάλια. Δύο από αυτές πρόσφατα κυκλοφόρησαν νέα βίντεο και μιας και δεν αξιώθηκα να κάνω μια ανάρτηση όσο το φεστιβάλ ήταν ακόμη φρέσκο στο μυαλό, ορίστε ο φόρος τιμής από την μεριά μου για εκείνες τις υπέροχες ημέρες.
 

 

The Holiday Crowd

~ ~

Φαίνεται ότι οι Holiday Crowd ετοιμάζονται να κάνουν μια γερή ένεση αυτοπεποίθησης στην indie κοινότητα. Όχι ότι παρακολουθούσα ιδιαίτερα τα νέα της αλλά φαντάζομαι ότι το καρδιογράφημα δεν είναι και το καλύτερο. Τον Οκτώβριο βγαίνει το επίσημο ντεμπούτο τους στη shelflife, μετά το "Over The Bluffs" του 2012. Τότε, ο truant πολύ σωστά είχε πει, "από πότε οι smiths έγιναν απαγορευμένη λέξη". Ποτέ δεν έγιναν και ούτε θα γίνουν. Τα δύο από τα δέκα κομμάτια του s/t βρίσκονται από κάτω και μαζί τους η ελπίδα για έναν καλό δίσκο.
 
Genre: Indie Pop
 
 

Shapeshifting

~ ~

"This music is first and foremost about what can be done together, live in a room, to both transcend and reclaim ourselves from the noise of public living."
"Instrumental music particularly offers the opportunity for personal interpretation and reflection. In this ever-fucked world, that seems perpetually in short supply."
"I banned backing tracks, click tracks, and even live looping - anything that would enforce a strict grid. I wanted time back in electronic music." "Real novelty isn’t an indication of quality but it does require a bit of bravery perhaps. We need to take chances."
Ο Χριστόφορος ήρθε να ξυπνήσει το μπλογκ από το λήθαργο, μέχρι να ξαναρχίσει το ροχαλητό. Τα παραπάνω λόγια είναι δικά του και είναι ωραία. Η μουσική είναι δικιά του και είναι επίσης ωραία. Εξαίσια θα έλεγα. Έχει πάρει έγκριση και από τον King Spiral. Τι άλλο θέλεις. Ο δίσκος του βγαίνει αυτές τις ημέρες. Πριν από αυτό όμως φρόντισε να μας προετοιμάσει με το "Shapeshifting", στο οποίο θα πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο μέχρι να ξεδιπλωθεί. Αν είσαι βιαστικός άκου πανκ. Εδώ πρέπει να προσεγγίσεις και να το αφήσεις να σε προσεγγίσει. Είναι αμοιβαίο και εγκεφαλικό. Δεν είναι μόνο σεξ. Καταλαβαίνεις. Τα κύτταρά σου είναι νόστιμα μόνο αν ξέρεις με ποιες εικόνες πρέπει να τα μαγειρεύεις. Και ο γαστρονόμος δε θα βοηθήσει.
 
Modern Composition / Experimental
 

Ulises Conti - Atlas

~ ~

Ας μείνουν για λίγο οι κιθάρες και ο "θόρυβος" στην κρεμάστρα μαζί με τα χειμωνιάτικα. Ούτως ή άλλως η διαδρομή δε γίνεται να είναι ευθεία γραμμή. Απλά η συνήθεια έχει μάθει να ταΐζεται ανελλιπώς και όταν το πιάτο της είναι άδειο συμπεριφέρεται σαν το κακομαθημένο παιδί εκείνης της κυρίας που δε μπορείς καν να αντικρίζεις. Κι εσύ παραπατάς πάνω στα ουρλιαχτά, χάνεις την ισορροπία σου και φτύνεις στο πιάτο μικρούς ανούσιους θορύβους. Μέχρι που τα αυτιά σου αρχίζουν και ξερνάνε τα πτώματα που τους υπόσχεσαι ως σωτήρες μετά τυμπάνων. Τα σημάδια είναι εκεί βασικά, απλά νομίζεις ότι θα χτυπήσεις τα χέρια σου και θα εμφανιστούν λάμψεις στο σκοτάδι. Μπα, αν θες μάγια δες Χόλυγουντ. Στο άγιο ξύλο όλα είναι μαγικά. Εδώ δεν είναι τόσο πολύπλοκα τα πράγματα. Τα δάχτυλα απλά χτυπάνε τα πλήκτρα. Και μαζί με τα έγχορδα και τα πνευστά λένε τα δικά τους ξόρκια. Ο κύριος Ulises Conti μάζεψε καρπούς από σοδειές δεκαετίας και τους άφησε έξω από την πόρτα σου. Χωρίς συντηρητικά, χωρίς ημερομηνία λήξης. Και το μαγικό είναι ότι αν τους φας θα εμφανιστούν ξανά στο πιάτο σου. Ξανά και ξανά. Μέχρι το "Distancias olvidadas" να κλείσει πανηγυρικά τον κύκλο για να αρχίσει ο επόμενος.
 
Genre: Modern Classical
 
Link: bandcamp
 
Ulises Conti - Distancias Olvidadas from UNICA Films on Vimeo.



Parrot Dream

~ ~



Port St. Willow - Syncope

~ ~
 
Μία από τις προηγούμενες ημέρες διάβαζα αυτό. I Need Something New. Και συμφώνησα απολύτως. Μόνο στον τίτλο να έμενα θα ήμουν καλυμμένος. Το κείμενο έδειξε και το δρόμο. Ίσως κάποια πράγματα έχουν αλλάξει και χρειάζεται να κοιτάξεις αλλού, έστω και για λίγο. Δε συνειδητοποιείς την κάθε αλλαγή που σου συμβαίνει και η μουσική είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις προς τα που ταξιδεύεις. Ξέρεις, είναι αμφίδρομο. Αλλά τις περισσότερες φορές θεωρούμε ότι η μουσική μας επηρεάζει και αλλάζει. Ενώ μπορεί να συμβεί κάτι άλλο. Να καταλάβεις τι έχει ήδη αλλάξει μέσα σου μέσω της αναζήτησης καινούριων ακροάσεων. Και όταν πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται αυτό, i need something new, ρίχνε μια ματιά στο inbox του εγκεφάλου.
Το "Syncope" του Port St. Willow, δλδ Nicholas Principe, είναι ότι πιο όμορφο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Μόνο σήμερα έχει παίξει πέντε σερί φορές. Ακούω κάτι που είναι τρομερά ισορροπημένο. Ενώ ακούγεται μελαγχολικό, λυπημένο σε θρονιάζει σε κάποιο μέρος που η γαλήνη κυριαρχεί ξεκάθαρα. Τα ρουφάει όλα. Ότι κι αν έχεις. Διάβασα σε ένα κόμεντ αυτό: An expressive falsetto voice drops over a sea of post-ambient-jazz texture. Στο δίνω γιατί τόση ώρα σκέφτομαι ένα σωρό μαλακίες για να σου περιγράψω όσο καλύτερα την κατάσταση και απλά δε μπορώ. Το συναίσθημα κυριαρχεί.
Στο προτείνω ανεπιφύλακτα. Αν και ψηφιακά κυκλοφόρησε το Νοέμβριο τα βινύλια θα αρχίσουν να φεύγουν μέσα στο Φεβρουάριο.
 
Genre: Experimental
 
Link: bandcamp
 
 

Pete Nolan - Easy

~ ~

Ο κύριος Nolan είναι μέλος των Magik Markers. Ο κύριος Nolan είχε το θράσος πέρυσι να κυκλοφορήσει το σόλο ντεμπούτο του ανήμερα της Παναγιάς. Ναι. Στις 15 Αυγούστου. Εκείνη την πανάγια μέρα. Ο άθεος. Κανονικά ο δίσκος του θα πρέπει να καίγεται στην κόλαση για πάντα. Ο θεός όμως είναι μεγάλος ρε και συγχωρεί. Και ο κύριος Nolan τη γλίτωσε. Και το "Easy" επέζησε. Και το "Easy" μου έφτιαξε το πρωινό σήμερα. Η το πρωινό ήταν τόσο γαμάτο που έφτιαξε το "Easy". Μπορεί. Αλλά δεν είναι τυχαίο ρε που καθώς άκουγα το δίσκο έσκασε τηλέφωνο από τον κύριο Σπιράλ. Έλα τώρα, μερικά πράγματα δε συμβαίνουν έτσι απλά. Σε παρακαλώ. Το "Easy" είναι πραγματικά ίζυ. Κουβαλάει αυτήν την ερημωμένη ψυχεδέλεια(δες πχ το Backwater Blues) που φαντάζεσαι αλλά και αυτήν την σλακεριά που κρύβει μέσα του ο κύριος Nolan. Οκτώ κομμάτια όλα κι όλα. Η παραγωγή δεν απομακρύνεται από τα στάνταρτ στα οποία έχει συνηθίσει να δουλεύει ο ίδιος στα υπόλοιπα πρότζεκτ. Η προσπάθεια κρίνεται τίμια όπως και ο ίδιος. Παίζει γι' αυτό να του τη χάρισε ο μεγάλος εκεί πάνω. Ο σατανάς σίγουρα θα τον βαριόταν πάντως.
 
Genre: Psych / Pop
 
Link: Listen
 

Purple Pilgrims

~ ~

Το "Eternal Delight" που πρόκειται να κυκλοφορήσουν οι Purple Pilgrims στη Not Not Fun στα τέλη του Φεβρουαρίου είναι ένα άλμπουμ που περιμένω καιρό. Έμπαινα συχνά στο σάιτ τους για να μαθαίνω νέα τους. Βασικά αυτό και το επόμενο (ελπίζω δηλαδή γιατί είναι άφαντοι) άλμπουμ των Cats On Fire είναι οι μόνοι δίσκοι που ζητάω. Δε ξέρω γιατί μόνο δύο αλλά τόσοι είναι. Και επιτέλους η μία από τις δύο καλές ειδήσεις έσκασε χθες. Δε μπορώ να σου πω ότι θα ακούσεις κάποιο αριστούργημα. Είναι από τους φλώρικους δίσκους που αρέσουν σε μένα και ποιος ξέρει σε ποιον άλλο. Που παίζει και να μην είναι φλώρικος μιας και το gorilla vs bear αναφέρει ότι το "Thru Evry Cell", το πρώτο κομμάτι που έδωσαν, δεν είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό του "Eternal Delight". Το κομμάτι είναι από κάτω, το ακούς και ίδωμεν.
 
Genre: Pop / Experimental
 

Exploding forever

~ ~

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες χαζεύω λίστες του 2015 για να δω τι έχασα. Οι περισσότερες από αυτές έχουν ελάχιστες διαφορές. Μέχρι να καταλήξεις σε αυτές τις λίγες που έχουν σαν οδηγό τη δική τους αντίληψη, αποφεύγοντας τη μαζική κατανάλωση. Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται ότι αυτοί ξέρουν και όχι οι άλλοι. Απλά όταν πετύχεις για παράδειγμα μια λίστα και έχεις 0/10 μπαίνεις στον πειρασμό να "αξιολογήσεις" το αποτέλεσμα. Σε μια από αυτές βρήκα τους Dark Willow. Δύο αδέρφια, που θέλουν να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ για κάθε μήνα. Αμφιβάλω αν το πετύχουν και ελπίζω πως δε θα το τολμήσουν γιατί προφανώς τέτοια εγχειρήματα καταλήγουν σε καλλιτεχνικό ναυάγιο. Εν τω μεταξύ η έρευνα για τους Dark Willow με οδηγεί στους She-Devils. Κάπως έτσι συμπληρώνεται και το παζλ της φωτογραφίας. Και οι δύο μπάντες προσεγγίζουν την ποπ, με τους πρώτους να πειραματίζονται, να κοιτούν τα 90's και να ψάχνουν σπίτι στη γειτονιά των Peaking Lights μεταξύ άλλων, ενώ οι δεύτεροι δείχνουν να λατρεύουν τις ταπετσαρίες και την ψυχεδελική εκδοχή ενός κοκτέιλ πάρτυ. Σαφέστατα οι Dark Willow έχουν περισσότερο υλικό για να ακούσεις. Και το "Supercool" άλμπουμ τους είναι τουλάχιστον cool. Με την Iva G. Moskovich να τραγουδά στο τέλος, "exploding forever".
 
Genre: Experimental / Pop
 
 

2015?

~ ~

Καταλαβαίνεις ότι η ανάρτηση αυτή γίνεται καθαρά για το έθιμο. Δεν άκουσα μουσική φέτος. Τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα και για το πόσο θέλω να θεωρώ τη μουσική σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Και επειδή το θέλω πολύ αυτό, με στενοχωρεί η μουσική αποτίμηση της χρονιάς. Όπως και η σχεδόν απενεργοποίηση του μπλογκ. Σπάνια αναρτήσεις, ελάχιστες μέσα στο χρόνο. Ακόμη κι όταν έβρισκα κάτι που μου άρεσε δύσκολα θα έπαιρνα την απόφαση ν' ανοίξω το μπλογκ. Τεσπά, that's life sometimes. Οπότε η σημερινή λίστα είναι μια μίξη. Από την μια πρέπει να το κάνω και από την άλλη μου έχει λείψει, να μια καλή ευκαιρία για επανεκκίνηση. Φυσικά και η λίστα θα είναι μικρή, δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Μια λίστα από δώδεκα δίσκους με τους οποίους πιστεύω ότι υπήρξε κάποια "χημεία". Είτε αυτή έγινε αντιληπτή στην πορεία είτε με το πρώτο άκουσμα. Η σειρά είναι τυχαία.
 
fred thomas - all are saved
nzumbe - titubeo
christina vantzou - no. 3
totally mild - down time
death and vanilla - to where the wild things are
expert alterations - you can't always be liked
grimm grimm - hazy eyes maybe
helen - the original faces
the shifting sands - cosmic radio station
advance base - nephew in the wild
c duncan - architect
evans the death - expect delays