2015?

Καταλαβαίνεις ότι η ανάρτηση αυτή γίνεται καθαρά για το έθιμο. Δεν άκουσα μουσική φέτος. Τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα και για το πόσο θέλω να θεωρώ τη μουσική σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Και επειδή το θέλω πολύ αυτό, με στενοχωρεί η μουσική αποτίμηση της χρονιάς. Όπως και η σχεδόν απενεργοποίηση του μπλογκ. Σπάνια αναρτήσεις, ελάχιστες μέσα στο χρόνο. Ακόμη κι όταν έβρισκα κάτι που μου άρεσε δύσκολα θα έπαιρνα την απόφαση ν' ανοίξω το μπλογκ. Τεσπά, that's life sometimes. Οπότε η σημερινή λίστα είναι μια μίξη. Από την μια πρέπει να το κάνω και από την άλλη μου έχει λείψει, να μια καλή ευκαιρία για επανεκκίνηση. Φυσικά και η λίστα θα είναι μικρή, δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Μια λίστα από δώδεκα δίσκους με τους οποίους πιστεύω ότι υπήρξε κάποια "χημεία". Είτε αυτή έγινε αντιληπτή στην πορεία είτε με το πρώτο άκουσμα. Η σειρά είναι τυχαία.

 

fred thomas - all are saved

nzumbe - titubeo

christina vantzou - no. 3

totally mild - down time

death and vanilla - to where the wild things are

expert alterations - you can't always be liked

grimm grimm - hazy eyes maybe

helen - the original faces

the shifting sands - cosmic radio station

advance base - nephew in the wild

c duncan - architect

evans the death - expect delays

 

Nzʉmbe - Titubeo

Αφήνει την αναπνοή στο χώμα και συνεχίζει αόρατος.

Τελευταίο βήμα στην άκρη και χωρίζεται στα δύο. Πέφτει το ένα κομμάτι. Κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Πονάνε και οι δύο. Προχωράει κενός.

Στέκεται στο ύψος της θάλασσας και κοιτάζει τον ήλιο. Φοβάται να κλείσει τα μάτια. Ανεβαίνει στις ακτίνες και ακολουθεί. Δίπλα του τρέχουν άλογα.

Σταματάει στον Ερμή και κοιτάζει πίσω. Γυρίζει τις κόρες και από τις δυο πλευρές. Η μια πιο σκοτεινή από την άλλη.

Στέκεται ξανά στο ύψος της θάλασσας. Κάνει την ίδια διαδρομή και ξανά στην αρχή. Η μαύρη τρύπα στην κοιλιά ρουφάει όλη την ενέργεια του. Το μυαλό αφρίζει σαν το σάλιο του τρελού. Μονομαχίες κι ενοχές, συγκρούσεις κι εμμονές.

Λύπη.

Η στάθμη ανεβαίνει, τα πόδια του ακίνητα στη λάσπη. Στραγγίζει τους πνεύμονες.

Ψυχαναγκασμός.

Περιμένει να βγει ήλιος στη μέση της νύχτας. Τα διλήμματα στοιβάζουν το ένα πάνω στο άλλο.

Σκέφτεται στα αγγλικά.

Fear, hope, desire and regret makes the perfect square.

 

Υ.Γ. Μπορείς να το βρεις εδω. Που ξέρεις, μπορεί να είστε και γείτονες.

 

Genre: Experimental

 

Brando's Island

Το σχήμα προέκυψε από μέλη των The Zingers, τους οποίους δεν έχω τσεκάρει. Οι κριτές τους δίνουν αρκετούς τόνους οπότε κάποια στιγμή θα πρέπει να ακουστούν. Οι Brando's Island τώρα σκάνε μύτη με το "Auto Warfare" που μοιάζει να ξεπηδά μέσα από κάποια sci-fi b-movie comedy με πρωταγωνιστή τον Jack Black. Ήδη τον βλέπω να χορεύει τον Jack. Όποια σελίδα και να διαβάσεις θα βρεις αναφορά στο vibraphone που έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω στο κομμάτι και χορεύει στην κοιλιά του. Vibraphone punks. Η περιέργεια πάντως που σε καταβάλει για το πως θα είναι το LP που ετοιμάζουν είναι άκρως απολαυστική. Βασικά είναι σα να ακούς πανκ, πίνοντας κοκτέιλ, κάτω από φοίνικες. Λάικ..

 

Genre: Synth Punk

 

Blue Uniforms

Επιστροφή των Yung με νέο EP, στην Tough Love. These Thoughts Are Like Mandatory Chores. Δεν κάνεις πολλά, αφήνεις τις άσχημες αναπνοές στο χώμα και συνεχίζεις αόρατος. Το Fader είχε την πρεμιέρα, δε λέει και τίποτα αυτό. It's all about money you know..

 

Genre: Punk

 

Uranium Orchard

Το "Lithophane Geisha" είναι ο δεύτερος δίσκος των Uranium Orchard. Τον πρώτο δεν τον έχω ακούσει ακόμη αν και τον κατέβασα. Πως έχουν τα πράγματα τώρα εδώ. Δε ξέρω αν θα σκυλοβαρεθείς ή θα πέσεις με τα μούτρα. Είναι δύσκολο άλμπουμ. Δε φαίνεται να έχει κάποια κεντρική ιδέα ή έστω να κινείται προς κάποια κατεύθυνση. Πειραματίζονται, σου πετάνε ότι ακούσματα έχουν φωλιάσει στα κεφάλια τους και δικαιολογούν μέχρι και το τελευταίο γράμμα το όνομά τους. Πανκ, σλάκερ, ποπ, γιόγκα ασκήσεις, διαλογισμό, μπλιμπλίκια, όλα. Όλα όμως. Είναι ενδιαφέρον? Είναι ναι. Και πολύ μάλιστα. Σαράντα λεπτά παρανοϊκών αλλαγών, μου δίνουν την εντύπωση ότι αυτοί οι τύποι παίζει όντως να είναι μουσικοί και όχι δήθεν χιπστερς που τους αρέσει να δημιουργούν εντυπώσεις. Απλά θα πρέπει να κάνεις υπομονή και να ακούσεις ολόκληρο το δίσκο μερικές φορές για να βγάλεις το θετικό ή αρνητικό σου πόρισμα..

 

Genre: Whaaaat?

 

Automatically Yours

Έστω κι αν δεν είναι χρυσάφι το ξεκίνημα των Automatically Yours, είναι καύσιμο για να κλείσει η μέρα κάπως ευχάριστα. Και για να συνεχίσει το ρημάδι αυτό να κινείται μέχρι να βρει τους ρυθμούς του. Το "The Trouble With The World Is Me" έχει εννιά κομμάτια, έχει βγει σε κασέτα και ένα φθινοπωρινό συναίσθημα να κρέμεται από πάνω του. Η φωνή της Alejandra Perez χωρίς να διεκδικεί την τελειότητα έχει όλες αυτές τις μικρές ατέλειες που σε κάνουν να τη ζητάς ξανά και ξανά. Κάτι γνώριμο και ζεστό πάνω της. Η δεσποινίς αυτή έχει κάνει και το artwork. Τα λέμε ξανά Automatically Yours..

 

Genre: Indie Pop

 

Link: bandcamp

 

 

Skittle Alley

Ο Γάλλος Stéphane Pomedio, το "μυαλό" των Skittle Alley, έγραψε τα οκτώ μείον ένα ίσον εφτά κομμάτια του μίνι άλμπουμ "Love Is An Action" στο σπίτι του, ο Richard Earls έγραψε τους στίχους και ο Carlos René(συμμετέχει με ένα κομμάτι, το τελευταίο, εφτά συν ένα ίσον οκτώ) στη Μαδρίτη ανέλαβε την παραγωγή. Το πακέτο ανέλαβε να σπρώξει η Discos de Kirlian που εδρεύει στη Βαρκελώνη. Σκέψου να μην έπαιζε ίντερνετ. Η φάση του "Love Is An Action" είναι Sarah Records και η αγάπη που τότε έρεε άφθονα στο μυαλό των μουσικών. Φυσικά και το ξέρεις ότι η κυκλοφορία αυτή δε θα προκαλέσει κανένα σεισμό και τα τσιμέντα θα μείνουν, δυστυχώς, στη θέση τους. Αλλά καλοκαίρι μπήκε, η πολιτική μας έχει κουράσει όλους, ελπίδα ούτε για δειγματισμό, ας το ρίξουμε στην αγάπη μήπως και φύγει κανά βάρος από το στέρνο..

 

Genre: Indie Pop / Twee

 

Link: bandcamp

 

 

The Wild Animals In My Life

Παίζει ο τίτλος του άλμπουμ να είναι μεταφορικός και να αναφέρεται στα ανθρωπόμορφα τέρατα που περπατάνε δίπλα μας. Θα ήταν πιο ακριβής και αληθινός. Πιο ουσιαστικός. Ότι και να έχουν πάντως στο μυαλό τους οι Flesh World χαίρομαι που είναι κι αυτοί δίπλα μας μέσα στο human zoo πείραμα. Ακόμη κι αν το μουστάκι της Diane Anastasio(προσπάθησα να τη φανταστώ αντί της poison ivy πάνω στα ντραμς των Cramps, μαλακία εικόνα) κάνει μπαμ σε όλες σχεδόν τις φωτογραφίες, η φωνή της Jess Scott επικρατεί των πάντων. Μαζί της και οι κιθάρες που χωρίς να κάνουν παπάδες, σηκώνουν το βάρος του φορτίου χωρίς πρόβλημα. Ξεκάθαρα παλιάς κοπής δίσκος. Το μόνο κομμάτι που ξεφεύγει από το κόνσεπτ των υπολοίπων είναι το τελευταίο, "Here in the Dark", που το αφήνουν να τρέξει πάνω από έξι λεπτά και καλά κάνουν, μια χαρά τα καταφέρνουν. Να ήταν και ζυγός ο αριθμός των κομματιών και τότε θα μιλάγαμε για δισκάρα. Τα οκτώ κομμάτια δεν είναι λίγα αλλά σε αποτρέπουν να σταθείς ισάξια δίπλα σε μνημεία..

 

Genre: Indie / Post-Punk

 

Link: bandcamp

 

 

Kælan Mikla

Είναι επειδή οι ανάσες δε φτάνουν για να γεμίσουν τους πνεύμονες. Σημείο εκκίνησης άγνωστο, προορισμός παγωμένος, κάτι σαν πείραμα σε εργαστήριο κρυογονικής. Προσπάθεια συγχρονισμού κίνησης στους μεγάκυκλους του σύμπαντος. Ας πούμε ότι δεν έχει οριστεί ακόμη ημερομηνία τερματισμού αυτής της σελίδας.

 

Genre: Post-Punk

 

Link: soundcloud

 

 

Canister Jaws

Ταλαιπωρούμαι και ταλαιπωρώ το πληκτρολόγιό μου προσπαθώντας να γράψω και να μεταφέρω τι συμβαίνει ακούγοντας την νέα αυτή εγχώρια μπάντα, για την οποία και προφανώς θα πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος. Δυστυχώς δε νομίζω να μπορέσω να το αποτυπώσω. Προφανώς και οι μόνοι οι οποίοι πραγματικά βιώνουν αυτούς τους ήχους, είναι οι ίδιοι οι εκτελεστές, οι Canister Jaws. Από αυτούς και μόνο πηγάζει αυτό που ακούς. Από την άλλη όμως, πρέπει κι εγώ κάπως να δικαιολογήσω σε σένα που διαβάζεις τον ενθουσιασμό μου. Η απώλεια είναι τόσο δυνατό συναίσθημα που σε κατατροπώνει. Υπάρχουν καταστάσεις που σε πολιορκούν και σε εγκλωβίζουν. Ακόμη όμως κι αν το διαπιστώσεις, δύσκολα μπορείς να απεμπλακείς. Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι ο λήθαργος και ο άλλος η δημιουργικότητα. Ο πρώτος σε οδηγεί στην καταστροφή και ο δεύτερος στη λύτρωση. Δε ξέρω γιατί κάνω αναφορά στην απώλεια. Ίσως με οδηγούν εκεί οι Jaws. Αυτοί που μέσα από το δικό μου πρίσμα, έκαναν το αδύνατο και οδηγούν τους εαυτούς τους στην "καταστροφική" δημιουργία. Η αλήθεια είναι ότι τα πνευστά ρίχνουν λίγο φως στο σκοτάδι, ίσα για να βλέπεις που πηγαίνεις. Κατά κάποιο τρόπο, ακόμη κι όταν ακούγονται χαώδη, προσθέτουν ένα καταφύγιο μέσα στον κυκλώνα. Είναι το μάτι τους. Γνωρίζω μόνο έναν εκ των Jaws και μόλις έλαβα το μέιλ ήμουν ανυποψίαστος. Ήταν έκπληξη αυτό που άκουσα. Ευχάριστη φυσικά. Μα την αλήθεια με έχει συνεπάρει ο ήχος των πνευστών σε συνδυασμό με αυτά τα τύμπανα. Προσπαθώ να τα απομονώσω από τους υπόλοιπους ήχους. Ευλογία. Δεν κατεβάζω επίπεδο κιθάρα και μπάσο. Απλά λέω. Εύχομαι να κρατήσουν τα σαγόνια τους κοφτερά όπως είναι τώρα και δε νομίζω ότι θα κάνουν και το αντίθετο βέβαια. Για τα τυπικά και για αυτούς που δε ξέρουν, οι Canister Jaws προέρχονται από τους The You and What Army Faction, Adolf Plays the Jazz και Social End Products.

 

Genre: Well..

 

Link: soundcloud

 

Golden Hour

Σε φάση είμαι ακόμη εδώ. Ζω κι έτσι. Αν δεν ήταν και το σούπερ ευχάριστο νέο για τους blur ακόμη θα κοιμόμουν. Υπόσχομαι κάποια στιγμή και άρθρο-αφιέρωμα για την αγαπημένη μου θολούρα. Αυτό είναι για ζέσταμα, μπας και πάρει μπροστά ο καυστήρας. Θα δούμε. Αυτοί οι σχεδόν πάνκηδες έβγαλαν το ντεμπούτο τους. Η παραγωγή σέρνεται αλλά τεσπά. Το ξέρεις ότι τις "λατρεύω" αυτές τις μπάντες. Φτώχεια και φιλότιμο. Μια ζωή βρωμερός πάνκης στην υπόγα κι ας μη με ξέρει κανείς. Μοιάζει πια εξωγήινο προϊόν. Αν δεν ασχολείσαι απλά δεν υπάρχουν. Καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάω, φαντάζομαι. Όχι;

 

Genre: alien abductions in the lo-fi zone

 

Link: bandcamp

 

Sister Palace

Πριν λίγο καιρό είχα μια "κουβεντούλα" με τον spiral για το Portland. Τι κουβεντούλα δηλαδή, βγήκα από πάνω ξεκάθαρα. Τον είχα ρε. Ξέρεις τώρα, χε! Χθες προέκυψε άλλη μια αναφορά για εκεί, αυτή τη φορά για τους Sister Palace. Η αναφορά έδινε μία ημέρα στέρηση εξόδου και υποχρεωτική ακρόαση του "Count Yr Blessings". Εγχειρίδιο δεν υπήρχε, παρά μια φράση σ'ένα παλιόχαρτο που έλεγε similar to sonic youth and pavement. Το κασετόφωνο δεν ήταν και ότι καλύτερο αλλά μόλις η ταινία ξεκίνησε τους γύρους τα παράπονα έληξαν. Τις λατρεύω αυτές τις κιθάρες. Εντάξει, άλλο ένα παιδάκι από το γενεαλογικό δέντρο των παραπάνω(και άλλων) θα πεις. Ναι, μα κάποια πράγματα εγώ τα θέλω όπως ήταν. Όχι όλα, αλλά μου αρέσει όταν σύγχρονες μπάντες σε μεταφέρουν πίσω τόσο επιτυχημένα. Οι Sister Palace το κάνουν. Με θόρυβο ή όχι. Με γυναικεία ή αντρική φωνή. Και με μια έκπληξη στο τέλος που δε ξέρω πως θα το πάρεις. Ένα cover στο "Dreams" των Cranberries. Ποτέ δεν ήμουν φαν των covers ούτε αυτό θα με κάνει αλλά οκ δε με χάλασε κιόλας..

 

Genre: Indie

 

Link: bandcamp

 

 

The Piqnic - I Can't Breathing

Οι Piqnic. Βασικά, δε μπορώ να γράψω και πολλά για αυτή τη μπάντα. Έχω ακούσει μόλις δύο κομμάτια από το νέο self-released cd τους. Δύο κυκλοφορίες έχουν στο σύνολο. Αυτό και άλλο ένα ντέμο που βγήκε το 2013. Και τα δύο κομμάτια που άκουσα πάντως μου άρεσαν πολύ. Αρκετά για να μπω στη διαδικασία να παραγγείλω το "I Can't Breathing" από ένα ιαπωνικό σάιτ(είναι ιάπωνες). Ναι, το σάιτ ήταν μόνο στα ιαπωνικά. Φυσικά και δεν έβγαλα άκρη. Εν τέλει, ευτυχώς τα πρόσωπα πίσω από τα μέιλ μιλούν και την αγγλική και ήταν σαφέστατα ευγενικοί για να βοηθήσουν την καταστάση. Υπολογίζω ότι το "I Can't Breathing" θα είναι κάπου στο δρόμο τώρα. Και είμαι περίεργος να ακούσω τι άλλο υπάρχει εκεί μέσα. Είτε είναι post-punk βρωμιά σαν το "lololo", είτε θραύσματα α λα Sigur Ros σαν το "Intense Care". Ποιο ήταν? Milano ή Gong. Κάποιο από αυτά μου έφερε στο μυαλό. Μακάρι όμως να κρύβονται κι άλλες εκπλήξεις μέσα στο "I Can't Breathing". Μακάρι να αξίζει τον κόπο το ταξίδι. Όπως και να έχει όμως κάποτε κάπως έτσι αγοράζαμε δίσκους. Μυστήριο και ανυπομονησία επιστρέφουν και χαίρομαι. Ασφαλή συμπεράσματα κατά την παραλαβή. Ζήτω οι Piqnic..

 

Genre: Japanoise

 

Link: site

 

 

Yung

Λογικά θα γίνεται ήδη χαμός στο ίντερνετ με δαύτους. Ένα τουιτάρισμα από τη δισκογραφική είναι αρκετό. Είναι βέβαια και το "Nobody Cares" εθιστικότατο. Το οποίο υπήρχε και στην τελευταία κυκλοφορία της μπάντας εντός συνόρων(Δανία), το Νοέμβριο που μας πέρασε. Έχουν και μια κασέτα από το 2013. Το EP τους "Alter", θα κυκλοφορήσει στις αρχές Μαρτίου από την Tought Love Records και θα περιέχει έξι κομμάτια. Μακάρι ο χαμός να συνεχίσει και μετά το "Alter" για να έχουμε ν' ακούμε και να λέμε..

 

Genre: Punk

 

Link: site / bandcamp