Όπως είχα γράψει και πέρυσι για το "Black Cassette", είχα εκπλαγεί με τον εαυτό μου που κατέφυγα σε αυτό το είδος. Η αλήθεια είναι ότι δε με ξανασυγκίνησε κάτι στο ίδιο πλαίσιο. Οπότε μάλλον οι Wreck And Reference έχουν κάτι που με τραβάει, χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό. Γιατί και το "No Youth" το άκουσα πολύ ευχάριστα. Εντάξει, δυσκολεύομαι σε μερικά σημεία, με πιάνει λίγο ξινίλα με τα μεταλικά/χαρντκορ φωνητικά, θα προτιμούσα τα σκοτεινά φωνητικά του Raggedy αλλά στο σύνολο το γούσταρα πολύ. Πάρα πολύ..
Genre: Noise / Δεν τολμώ να πω τη λέξη μέταλ, όχι δε θέλω, θα ξενερώσω..χαχα
Link: stream
4 σχόλια:
"Δεν τολμώ να πω τη λέξη μέταλ, όχι δε θέλω, θα ξενερώσω.."
"Kατεβάζω" μόνο και μόνο για την παραπάνω ..επιφύλαξή σου.
Απροπό, οι μεταλλάδες είναι τα καλύτερα παιδιά!
Χαχαχαχα..είπα κάτι κάκο για τους μεταλλάδες?
Πιο πολύ για χαβαλέ το είπα, αφού δε μπορείς να πεις οτι προσεγγίζει και πολύ το παραδοσιακό μέταλ..μάλλον καθόλου. Χωρίς να είμαι ειδικός του πεδίου μιας και βγάζω σπυριά..
Κι εμένα τα φωνητικά με "ενόχλησαν" κάπως, αλλά αν τα δεις σα μέρος του συνόλου του έργου, αλλάζει πολύ το πράγμα. Όπως και να το κάνεις, πρέπει να το παραδεχτείς ότι είναι το πιο ιδιαίτερο πράγμα που βγήκε φέτος...
Συμφωνώ..όταν απομονώνω το υπόλοιπο έργο από τα ενοχλητικά, για μένα, φωνητικά(όχι σε όλα τα κομμάτια πάντως) είναι τουλάχιστον υπέροχο..
Δημοσίευση σχολίου