Κυριακή πρωί, ξυπνάς με πονοκέφαλο. Όχι από καταχρήσεις, τις έχεις ελαττώσεις σημαντικά πλέον. Απλά γαμιέται το κεφάλι σου δεύτερη σερί μέρα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Τα παυσίπονα δεν πολυασχολούνται πλέον με τα νεύρα σου, έχουν πελατειακές σχέσεις τώρα. Αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις για να προσπαθήσεις ν'αλλάξεις λιγάκι διάθεση. Θετική ενέργεια? Μαλακίες. Δεν πιάνουν αυτά. Ανοίγω τον υπολογιστή και ψάχνω κάτι να βάλω να παίξει. Κάτι κουλ. Προσπερνώ το "London Bound" των Just Handshakes και αναρωτιέμαι αν βγήκε ο δίσκος τους. Ναι, βγήκε. Αν και δε ξέρω αν πρέπει να το βάλω αυτή τη στιγμή, ανοίγω spotify με το γνωστό τρόπο και το βάζω να παίξει. Αράζω. Αγγλουριά. Η φωνή μόνο και μόνο σε κάνει να σκέφτεσαι ότι κάποτε η Easy Jet είχε φθηνά εισητήρια ρε πούστη. Δε ξέρω πως το συσχέτισα αυτό. Αλλά ισχύει. Ο χρόνος περνάει, έχω ήδη φθάσει στο "Dead And Alive" και διαπιστώνω ότι, ρε συ, ωραίος δίσκος ρε. Δεν περίμενα να με κερδίσει τόσο, για να είμαι ειλικρινής. Μυρίζει βροχή αλλά όχι με το μελαγχολικό τρόπο. Είναι κάτι σαν το χειμερινό άκουσμα που θες να παίξει στο σπίτι σου πριν φύγεις για κάποια συναυλία. Κι αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι σου είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στη μουσική. Είσαι εκεί σήμερα, πουθενά αλλού. Αυτό μου έβγαλε το "Say It"..
Genre: Indie
Link: bandcamp
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου