Bubblegum Lemonade – Have You Seen Faith?

Ο Lawrence McCluskey μετά τον περσινό δίσκο με τους Strawberry Whiplash στρώνεται στη δουλειά για να κυκλοφορήσει, ως πλήρη μπάντα πλέον, το πρότζεκτ του Bubblegum Lemonade και το "Some Like It Pop". Ο τίτλος ακούγεται σούπερ, τα πρώτα δέιγματα επίσης σούπερ και το φθινόπωρο εύχομαι να έχουμε ακόμη ένα ποπ διαμαντάκι, μιας και φέτος η χρονιά έχει αρκετά κενά που πρέπει να γεμίσουν. Η φωνή του McCluskey, ειδικά στο "Have You Seen Faith?", μου φέρνει έντονα στο μυαλό τον Ian Brown αν και σα μπάντα δε θα τους έβαζα και ακριβώς δίπλα στους Stone Roses. Σίγουρα όμως έχουν όλο εκείνο στήσιμο που σε πάει σ'εκείνη την εποχή και το "Have You Seen Faith?" ανήκει μόνο εκεί..

 

Genre: Pop

 

Link: stream

 

Doomsquad

Σκέφτομαι ότι οι Doomsquad είναι ίσως η αλλαγή που δεν τόλμησαν ποτέ οι Peaking Lights. Το βλέπεις κι εσυ? Σαφώς πιο ηλεκτρονικό άκουσμα, δε λέω. Αλλά έχει αυτή τη ψυχεδελο-dub αίσθηση, ειδικά όταν μπαίνουν τα φωνητικά και τα σύνθια. Ειδικά στη διασκευή του "Riders on the Storm" φαίνεται πιο καθαρά. Δε ξέρω, το πάνε όμορφα, μου αρέσουν. Έστω κι από αυτό το μικρό δείγμα. Το φθινόπωρο θα βγάλουν και το ντεμπούτο τους. Στο soundcloud ακούς το ep που βγήκε τον Ιούνιο και στο bandcamp παλιότερο υλικό..

 

Genre: Dub / Psych / Electronic

 

Link: soundcloud / bandcamp

 

Oliver Wilde - A Brief Introduction to Unnatural Light Years

Αυτό θα ήθελα να το ακούσω εκεί, τέλη Σεπτέμβρη, με τις πρώτες βροχές. Βασικά θα ήθελα απλά να δώσω μια κλωτσιά στον Αύγουστο και να μπούμε κατευθείαν στο φθινόπωρο. Δεν αντέχεται εύκολα αυτός ο μήνας. Ας είναι. Oliver Wilde. Ποιός είναι αυτός? Δεν είχα ιδέα. Ένας μουσικός από το Bristol που μόλις έσκασε ένα πανέμορφο άλμπουμ στη Howling Owl Records. Με το σκαρί του να θυμίζει Brian Wilson(αν είναι αυτός που νομίζω) και να σε προκαταβάλει θετικά και η μουσική του(όπως εύστοχα λέει και η δισκογραφική του) να σε πηγαίνει στους Sparklehorse αλλά και στη νέα lo-fi σκηνή τύπου Wild Nothing και Lotus Plaza, ο Oliver Wilde καταφέρνει να σου μεταδώσει το συναισθηματικό κόσμο που τύλιξε τις ηχογραφήσεις του. Το ακούς, το καταλαβαίνεις. Πράγμα σπάνιο. Νιώθεις οτι αυτός ο άνθρωπος δούλεψε και έδωσε πολλά για το "A Brief Introduction to Unnatural Light Years". Δέκα κομμάτια, πιστεύω ιδανικός αριθμός για ντεμπούτο, όπου σε κάθε ένα από αυτά νομίζεις οτι ο χρόνος κυλά πιο αργά. Δεν είναι οτι βαριέσαι. Κάθε άλλο. Απλά βουλιάζεις σ'αυτά και αφήνεσαι. Και μη νομίζεις οτι η λέξη lo-fi προσδιορίζει κάτι απλό εδώ. Κάτι που κάποιος τέλειωσε σε μια ώρα ανάμεσα από το γραφείο και το κρεββάτι του. Είναι κάτι πολύ παραπάνω..

 

Genre: Pop / Lo-Fi

 

Link: stream

 

Lace Curtain

Δύο κυκλοφορίες φέτος για τους Lace Curtain. H πρώτη στη DFA και η δεύτερη στη Mexican Summer. Φεύγουν από τον ήχο των Total Control και Rat Columns. Έχω πει οτι μ'αρέσει να βλέπω αλλαγές στους ήχους, να τη ψάχνουν. Η kraut και synth pop αναλαμβάνουν εδώ και τουλάχιστον στ'αυτιά μου, το τελευταίο ep που ακούω τώρα είναι μια χαρά. Ωραίος ρυθμός, μπάσο που σε κερδίζει και σύνθια που σου δημιουργούν χαμόγελα. Στο σύνολο βγάζουν μια ποπ διάθεση και όχι κάτι σκοτεινό. Δε ξέρω ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα αν οι αναλογίες ήταν διαφορετικές, ίσως μάθουμε στο μέλλον, αλλά βλέπω τους Lace Curtain να βαδίζουν σωστά..

 

Genre: Kraut / Synth Pop

 

The Love Language - Ruby Red

Ο Stuart McLamb άρχισε να σκοντάφτει στην προσπάθεια να δημιούργησει τη συνέχεια μετά το - προ τριετίας - επιτυχημένο Libraries. Η ολοκλήρωση του δίσκου καθυστερούσε και κάθε τόσο έβλεπες μια ανάρτηση τύπου, "κοντεύω". Το Ruby Red τελικά βγήκε από τη θάλασσα. Αρκετά διαφορετικό από το Libraries, προσεγγίζει λιγότερο το μεγάλο νησί και επικεντρώνει στη δική του γη. Συγκεντρώνει μουσικούς να βοηθήσουν, θέλει κάτι καλύτερο, προσπαθεί ν'αφήσει λίγο την indie και να πλησιάσει τη chamber pop. Θέλει να παίζει πάντα η λέξη orchestral. Όταν άκουσα το Ruby Red για πρώτη φορά μπορώ να πω οτι με κέρδισε πιο πολύ από το Libraries. Είναι η φάση που ο μουσικός αποφασίζει να κάνει το βήμα μπροστά ή να προχωρήσει αν προτιμάς. Και στην περίπτωση του McLamb πιστεύω οτι ισχύει το βήμα μπροστά..

 

Genre: Pop

 

 

Don’t Cry Shopgirl

Απ'ότι φαίνεται θα έχουμε να περιμένουμε ωραία πράγματα από τους Don’t Cry Shopgirl! Και τα δύο κομμάτια που έχουν αναρτήσει στο soundcloud θες να τα βάλεις στις τσέπες σου και να βγεις έξω. Χρησιμοποιούν και σύνθια, σε σωστό βαθμό πάντα και με μια vintage διάθεση. Όπως έκαναν και οι Camera Obscura στο Desire Lines. Μου άρεσε το ντούο από τη Σουηδία, ψηφίζω ναι και περιμένω το μέλλον..

 

Genre: Indie / Pop

 

Link: soundcloud

 

 

Mood Rings - VPI Harmony

Ίσως το πιο καλοκαιρινό άλμπουμ που παίζει εκεί έξω αυτή τη στιγμή. Δε γίνεται να μην ξεχαστείς καθώς θα το ακούς. Θα σε στραγγίξει από όποια αρνητικά ενέργεια κι αν έχεις και θα σε ποτίσει τεμπελιά. Θα τεμπελιάσεις. Όλα θα φτιάξουν θα σκεφτείς. Σιγά σιγά θα βάλω σε σειρά τα πάντα. Το VPI Harmony είναι αιθέριο, μελαγχολικά γλυκό, εύθραστο. Βουτηγμένο στις καλύτερες shoegaze και dream pop στιγμές. Τα σύνθια κοσμούν άριστα το δίσκο(πραγματικά, χωρίς αυτά θα ήταν πολύ διαφορετικό έργο) και η κιθάρα μαζί με τα φωνητικά τελειώνουν τη δουλειά και σε στολίζουν με αθωότητα. Ένα άλλο εξώφυλλο να είχαν ρε. Είναι ψιλοσίχαμα αυτό που διάλεξαν, κρίμα. Όλα μετράνε, ξέρεις, το θέλεις ολοκληρωμένο το έργο. Αλλά οκ, το περιεχόμενο γαμάει, οπότε..

 

Genre: Shoegaze / Dream Pop

 

Link: stream

 

Quttinirpaaq - No Visitors

Κάθε τόσο σκάει από το πουθενά μια δισκάρα και σε αφήνει στο πάτωμα. Ψάχνεσαι να δεις από που έσκασε. Raggedy, στο Ex-Batts σας θυμήθηκα. Έντονα. Ως άλμπουμ το No Visitors είναι μπλεγμένο ανάμεσα στο θόρυβο και τη ψυχεδέλεια(Austin, TX ντε). Το θέμα όμως είναι ότι όπου και να δοκιμάσει τα πάει μια χαρά. Σε κερδίζει και κολλάς. Ξέρεις, καταλαβαίνεις οτι κάτι σου αρέσει πολύ όταν βιώνεις το έργο. Σα να γνωρίζεις ποιά βήματα πρέπει ν'ακολουθήσεις για να πάρεις το μάξιμουμ από αυτό που ακούς. Όπως έγινε στο Golden Needles. Εκεί σταμάτησε ο χρόνος πραγματικά. Ρε συ δε ξέρω, έχω φάει κόλλημα μ'αυτό το δίσκο. Νομίζω έχει κλείσει ήδη θέση για τη δεκάδα. Καλά, μη λέω και μεγάλα λόγια, αλλά μ'έχει κερδίσει γάματα..

 

Genre: Experimental / Noise

 

Link: stream

 

 

Circulation of Light - Acheiropoieta

Αυτό το άσπρο πανί που απλώνεται στο μπλογκ, περιμένοντας το κέφάλι μου να σκεφτεί κάτι για να γράψει, είναι πολύ έντονο για να μπορέσω να ευχαριστηθώ στο ακέραιο αυτό που ακούω. Απλά σου τη σπάει. Από την άλλη όμως δε μπορώ να αποφύγω ν'ακούω αυτή τη μυσταγωγία και πρέπει να συμβιβαστώ με το φως. Μαλακία. Συνεχίζουμε. Όταν ακούς το "Acheiropoieta" νομίζεις ότι είσαι μέλος κάποιας στοάς και λαμβάνεις μέρος σε κάποια μυστηριακή τελετή. Κάπου υπόγεια κατά προτίμηση. Κάπου που δε θα περίμενες με τίποτα ότι θα μπορούσες να βρεθείς. Αυτό το τελείως άγνωστο, που σε τρομοκρατεί αλλά και παράλληλα εξιτάρει. Απλά σου πετά όλα τα strings στα μούτρα και σου σπάει τα σαγόνια. Είναι σα να με τράβηξε από τα μαλλιά(ναι, έχω ακόμη ευτυχώς) εκεί που πνιγόμουν και μου είπε.."ανάπνευσε λίγο ρε σκουπίδι". Ναι..και η φωνή. Ο ιερέας. Φωνάζει για λύτρωση. Φωνάζει για αγάπη. Φωνάζει για τιμωρία. Και όλοι χαμηλώνουν τα κεφάλια. Νιώθουν σακατεμένοι. Ψάχνουν τον εξαγνισμό, να καθαρίσουν όλα τα στίγματα. Να φτύσουν όλα τα σάπια τους δόντια. Σβήνουν οι πυρσοί, μια φωτιά στη μέση και κύκλος. Ένωση. Τέλος..

 

Genre: Cheiropoieto

 

Link: stream

 

Hockeysmith

Πρώτο δείγμα από τις Hockeysmith, το Now I Want To. Ήδη έχει κάνει το γύρω της μπλογκόσφαιρας. Νωρίς όμως για να βγουν βόλτα οι δάφνες. Όταν θα έρθει η ώρα του δίσκου, ευχαρίστως να τις παραδώσουμε. Μου έφεραν στο μυαλό Memoryhouse αλλά και Balam Acab όταν στο τέλος τα φωνητικά πνίγονται κάπου ανέμελα. Το φαντασματάκι των Hockeysmith μπορεί να παρελάσει άνετα σήμερα πάνω από τον ύπνο μου. Ωραία αρχή..

 

Genre: Shoegaze / Dream Pop

 

Jay Arner - S/T

"Καλοκαίριασε" στο κεφάλι σου ή ακόμη τα νεύρα σου ξερνάνε καταιγίδες? Ναι, καταλαβαίνω. Δυσκολεύεσαι. Είναι η φάση έτσι που δε σε αφήνουν. Με όλα τα διάφορα που συμβαίνουν γύρω σου και γύρω μου, ακόμη και η μουσική σέρνεται, έτοιμη να πέσει σε νάρκη. Για παράδειγμα, αν εγώ(ή εσύ) αποφασίσω να σταματήσω αυτό το μπλογκ επειδή όλα αυτά τα σκατά σε φτάνουν σε μια κατάσταση άρνησης των πάντων, επειδή ακόμη και η μουσική δεν αποτελεί πια αυτό το ναρκωτικό στο οποίο θα πέσεις με τα μούτρα για να ξεφύγεις(γιατί πολύ απλά έχεις ξεμείνει από δυνάμεις), δε θα ήταν κάποιο είδος ήττας? Ναι, φυσικά. Θα ήταν. Δε ξέρω, είναι στιγμές που νιώθεις διάφορα πράμγατα να περπατάνε στο κεφάλι σου και να προσπαθούν να σου ληστέψουν ότι έχει απομείνει από τη λέξη ελπίδα. Απλά φτάνεις σ'ένα σημείο που βρίσκεσαι ένα βήμα από το να καταρρεύσεις. Γιατί δε μπορείς ν'ακούς πια τις φωνές τους. Τις έχεις σιχαθεί. Τεσπά. Ο Jay Arner είναι η πλήρης αντίθεση σε οτι μπορεί να διάβασες. Απλά θα ήθελα να ήμουν σ'αυτή τη φάση που βγάζει αυτός ο δίσκος..

 

Genre: Pop

 

Link: stream