Αυτό το άσπρο πανί που απλώνεται στο μπλογκ, περιμένοντας το κέφάλι μου να σκεφτεί κάτι για να γράψει, είναι πολύ έντονο για να μπορέσω να ευχαριστηθώ στο ακέραιο αυτό που ακούω. Απλά σου τη σπάει. Από την άλλη όμως δε μπορώ να αποφύγω ν'ακούω αυτή τη μυσταγωγία και πρέπει να συμβιβαστώ με το φως. Μαλακία. Συνεχίζουμε. Όταν ακούς το "Acheiropoieta" νομίζεις ότι είσαι μέλος κάποιας στοάς και λαμβάνεις μέρος σε κάποια μυστηριακή τελετή. Κάπου υπόγεια κατά προτίμηση. Κάπου που δε θα περίμενες με τίποτα ότι θα μπορούσες να βρεθείς. Αυτό το τελείως άγνωστο, που σε τρομοκρατεί αλλά και παράλληλα εξιτάρει. Απλά σου πετά όλα τα strings στα μούτρα και σου σπάει τα σαγόνια. Είναι σα να με τράβηξε από τα μαλλιά(ναι, έχω ακόμη ευτυχώς) εκεί που πνιγόμουν και μου είπε.."ανάπνευσε λίγο ρε σκουπίδι". Ναι..και η φωνή. Ο ιερέας. Φωνάζει για λύτρωση. Φωνάζει για αγάπη. Φωνάζει για τιμωρία. Και όλοι χαμηλώνουν τα κεφάλια. Νιώθουν σακατεμένοι. Ψάχνουν τον εξαγνισμό, να καθαρίσουν όλα τα στίγματα. Να φτύσουν όλα τα σάπια τους δόντια. Σβήνουν οι πυρσοί, μια φωτιά στη μέση και κύκλος. Ένωση. Τέλος..
Genre: Cheiropoieto
Link: stream
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου