Είναι δύσκολο πολλές φορές να γράψεις κάτι για ένα άλμπουμ, όταν δεν το ακούς απλά αλλά το βιώνεις. Όταν αυτό το άλμπουμ διώχνει τα μάτια σου απ'το κεφάλι και τ'αφήνει ελεύθερα να φύγουν μακριά. Τη στιγμή που ξεκινάς να γράψεις κάτι, είναι σα να χαλάς τη γιορτή. Σα να πρέπει να ξυπνήσεις στις πέντε το πρωί για να διαβάσεις. Και λες δε γίνεται, δε μπορώ να γράψω. Το μυαλό μου είναι αλλού. Και σταματάς. Συνεχίζεις ν'ακούς αλλά δε μπορείς, θέλεις να το μοιραστείς, ίσως κάποιος που δεν το έχει ακούσει να το γουστάρει όσο κι εσύ. Και το βάζεις να παίζει ξανά και αρχίζεις. Και σε πιάνει και λίγο άγχος γιατί το μυαλό σου κολλάει στη φωνή της Lucrecia Dalt και η όποια προσοχή σου σέρνεται σαν απολίθωμα. Γιατί το τρίτο άλμπουμ της, "Syzygy", σου φέρνει στο μυαλό Julia Holter, Portishead καθώς και μερικές "γυναικείες" σπίθες από Swans, στο "Volavérunt", με τη Gibbons στο τέλος να κερνάει τσάι το Gira. Λέει οτι η Lucrecia Dalt έχει επηρρεαστεί βαθιά από τις ταινίες που έχει δει και η αλήθεια είναι οτι το πειραματικό άκουσμα του "Syzygy" φέρνει πολλές εικόνες. Ίσως ήθελε η μουσική ν'ακούγεται κάπως έτσι έτσι σε κάποιες αγαπημένες σκηνές της. Η Lucrecia Dalt δε θα έλεγες βέβαια ότι θριαμβεύει. Κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να ήταν μεγαλύτερα. Χάνονται. Κρέμονται στο δίσκο σα μισοτελειωμένες ιδέες. Ιδέες ωραίες βέβαια αλλά αν η δουλειά ήταν ολοκληρωμένη, η βαρύτητα θα ήταν διαφορετική. Δε θριαμβεύει λοιπόν όμως το χειροκρότημα στο τέλος το παίρνει επάξια..
Genre: Experimental
Link: stream
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου