Τίποτα το συγκλονιστικό, τίποτα το ιδιαίτερο, κανένας λόγος για να κάνεις φασαρία. Είναι για τις ημέρες που η ζέστη σου τρυπά τα κόκαλα, για τις ημέρες που κυκλοφορείς στο σπίτι(ή και στο δρόμο, ξέρω γω) με το σώβρακο και μ' ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι. Μπουκάλι, όχι κουτάκι. Το κουτάκι χαλάει τη φάση κάπως. Δε μου κάθεται, δεν κολλάει. Και η μπύρα μικρή, όχι των 500. Και ανοίγεις το ραντάρ και περιμένεις να σβήσεις από τη βαρεμάρα. Σε κυριεύει πλήρη απάθεια. Άσε, μη βάλεις τσόντα, δε θα πιάσει, ξεκόλλα. Σε φάση θες μόνο να ξεραθείς σε καμια καρέκλα, να χυθείς τελείως χωρίς να νιώθεις την παραμικρή δύναμη για να κουνηθείς. Αηδία. Ναι το ξέρω. Τότε είναι που ακούς το ραντάρ. Είναι και δεν είναι κολακευτικό αυτό για το ραντάρ, δε νομίζεις? Δε γαμιέται, βαριέμαι τόσο πολύ που θα το ξαναβάλω..
Genre: Beer & Pants
Link: bandcamp
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου