Ο δίσκος αρχίζει με το "Numb" και αγαπάω αμέσως. Δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι η φωνή της Alison Skidmore που με σκίζει με τη μία. Θα το πω δε κρατιέμαι. The Deeep ρε μαλάκα. Αυτή τη μπάντα τη βλέπω και στον ύπνο μου ρε. Με έχει γαμήσει τελικά. Τώρα το παίρνω χαμπάρι τούτο, μη νομίζεις. Και τη βλέπω κι εδώ. Με αυτά τα φωνητικά δεν είναι δυνατό να μην. Αλλά και ο Andy Stott μια χαρά τα πάει. Ακόμη και όταν ξεφεύγει προς το house όπως στο "Sleepless" πάλι αγαπάω. Έχει τον πλήρη έλεγχο και ηχογραφεί με πολύ ωραίο τρόπο τοπία και παραστάσεις. Πολύ ωραίος δίσκος..
Genre: Experimental / Electronic
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου