Up | Down

Από το Blogger.
 

Bestial Mouths - S/T

~ ~

Υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόμουν πολύ για το δεύτερο δίσκο των Bestial Mouths. Η φάση όμως που με βρίσκει δε μου επιτρέπει να του δώσω πιο πολύ σημασία. Ακούγεται βρώμικος, 80's βρωμιά(τι άλλο), industrial vs. post-punk. Θα μπορούσαν άνετα να έπαιζαν μια συναυλία παρέα με τη Pharmakon. Θα έκλειναν με το "Earth" και η Pharmakon θα άνοιγε με το "Ache". Μπορεί και όχι, δεν έχει σημασία. Κάποια στιγμή θ'ακούσω το νέο δίσκο των Bestial Mouths με περισσότερη προσοχή και όπως πρέπει. Κρατήστε αυτό το άλμπουμ όμως, αξίζει την αναφορά..
 
Genre: Post Punk / Industrial
 
Link: stream
 

Candy Claws - Ceres & Calypso in the Deep Time

~ ~

Περίμενα καιρό τη στιγμή που θα δω αυτό το εξώφυλλο εδώ. Οι Candy Claws είναι μοναδικά αγαπημένη μπάντα. Νιώθω ότι η μπάντα αυτή ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Ζουν στο δίκο τους κόσμο. Έχουν κόλλημα με την εποχή των δεινοσαύρων αλλά και όλη τη φύση γενικά, πράγμα που φαίνεται από τις φωτογραφίες που ανεβάζουν στο facebook & twitter τους. Τα τυπάκια ζούνε σε απίστευτο τριπ, με την θεματολογία του δίσκου να έχει να κάνει με τον Ceres και την Calypso και το ταξίδι τους στη μεσοζωική εποχή. Προς έκπληξη το άλμπουμ ανοίγει με το shoegazικό "Into the Deep Time (One Sun)", κάτι που δε θυμάμαι να είχα ξανακούσει σε τέτοιο βαθμό από τους Candy Claws. Ακολουθεί μια σειρά από κομμάτια βουτηγμένα στην ποπ μέχρι το "Fern Prairie (Charade)" που ίσως είναι το πιο μελαγχολικό κομμάτι που έχουν γράψει. Αλλά και στο επόμενο, "Fallen Tree Bridge (Brave Rainbow)", δοκιμάζουν νέα πράγματα. Οι Candy Claws προσπαθούν ν'ανακαλύψουν νέες κατευθύνσεις, ως άριστοι εξερευνητές της Παλαιάς Γης. Τη μουσικής τους μπορεί να τη χαρακτηρίσεις dream pop όπως λένε και οι ίδιοι, αλλά δεν έχουν να κάνουν με καμία άλλη dream pop μπάντα. Έχουν το δικό τους ήχο. Το Δεκέμβρη του 2010, ο προηγούμενος δίσκος τους, το "Hidden Lands", ήταν στο νούμερο ένα της λίστας μου. Πολύ θα ήθελα να τους ξαναέβλεπα εκεί αλλά πρώτα θ'αφήσω τους "Ceres & Calypso" να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους στη μεσοζωική εποχή και να διηγηθούν τις ιστορίες τους..

Genre: Dream Pop
 
Link: stream



 

Hooded Fang - Gravez

~ ~

Αυτό βάλε το κατευθείαν στο αυτοκίνητο και άσ'το εκεί. Άσε το χέρι να κρέμεται απ'το παράθυρο αλλά έχε το νου σου, με το άλλο οδήγα. Όχι εκεί που το έχεις τώρα, λίγο πιο πάνω, ναι, ναι εκεί είσαι, συγχαρητήρια. Πάρε αυτό το κουλ ύφος στο οποίο πάντα αποτυγχάνεις και φύγε. Στόχος το αλάτι. Και η άμμος. Στο "Gravez" δε θα μάθεις τίποτα καινούριο για τη μουσική, απλά θα ευχαριστηθείς μια βόλτα με το αυτοκίνητο κάτω από τον ήλιο. Είναι τόσο πολύ η μουσική που βγαίνει σε αυτό το είδος, όπου ένας ακόμη δίσκος δεν πειράζει. Είναι και καλοκαίρι, είσαι απόλυτα δικαιολογημένος. Μην ακούς τους surf/lo-fi haters, κι αυτοί τ'ακούνε που και που, αλλά κρυφά. Οπότε μην αισθάνεσαι άσχημα αν σου αρέσει. Κι αν πας στην παραλία και μείνετε μόνοι, σήκωσε τα ηχεία ψηλά. Καλό μπάνιο..
 
Genre: Pop / Surf
 
Link: bandcamp
 

Broken Deer - Polaraura

~ ~

Είναι στιγμές που στερεύεις από λόγια. Δε βρίσκεις δίοδο επικοινωνίας και έκφρασης. Εγώ το παθαίνω συχνά. Απλά δε βγαίνουν τα λόγια, δε μπορείς να τα σχηματίσεις. Έτσι και τώρα δε ξέρω τι να σου πω για το "Polaraura". Έχω παρατήρησει ότι κάποιους δίσκους μπορώ να τους μοιραστώ μόνο με τη φύση. Κοιτάζοντας έξω και ξεχνόντας τη μίζερη πραγματικότητα. Δίνοντας βάση μόνο στη ζωή. Αυτό ένιωσα και με το "Polaraura". Είχα έρθει σ'επαφή και στο παρελθόν με τη Lindsay Dobbin(Broken Deer) αλλά δεν είχα ψάξει τον κόσμο της τόσο πολύ. Η ίδια κινείται μεταξύ field recordings, folk, noise. Το "Polaraura" είναι μελαγχολικό, εσωστρεφές, γίνεται κτήμα σου μετά από κάποια ακούσματα. Βιώνεις τα συναισθήματα που θέλει να μεταδώσει η Lindsay και ίσως το στοιχείο αυτό τον κάνει ακόμη πιο δυνατό δίσκο. Ελπίζω να σε αγγίξει όπως άγγιξε κι εμένα..
 
Genre: Folk / Experimental
 
Link: bandcamp
 

Seja - All Our Wires

~ ~

Αν δεν έχεις νιώσει ακόμη οτι το καλοκαίρι είναι εδώ, τότε ίσως θα πρέπει ν'ακούσεις το νέο άλμπουμ της Seja, "All Our Wires". Θα μπορούσε να είχε και τον τίτλο, "All Our Summers". Τα περισσότερα κομμάτια είναι βασισμένα στα σύνθια, με την ίδια να κάνει αναφορά πολλές φορές στους Stereolab και Grandaddy. Υπάρχουν όμως και τα "I Killed a Day" και "Call Me Wrong" που απομακρύνονται από τα υπόλοιπα, με βλέμμα πίσω στα 50's. Στο "Imaginations in Hyperspace" προσπαθεί να παντρέψει τη βασική ιδέα του δίσκου με τη shoegaze αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον αδύναμο. Το "All Our Wires" είναι ένα κλασσικό παράδειγμα δίσκου που τον βαθμολογείς μ'ένα γεμάτο 7άρι, γιατί εκ των πραγμάτων δε μπορεί να πάρει παραπάνω, ο οποίος όμως καταλήγει να παίζει στο player σου περισσότερο από τα αριστουργήμτα της χρονιάς..
 
Genre: Pop
 
Link: stream
 
 

Marie Davidson

~ ~

Ma vie sans toi: Πατάω με το δεξί το τσιμέντο. Για καλή τύχη. Με αργά βήματα κατευθύνομαι προς τον ηλεκτρικό. Ένας ταξιτζής φωνάζει οτι δεν έχει τρένα. Τον αγνοώ. Στοίχημα οτι είχε το χέρι στην τσέπη όταν το έλεγε. Φτάνω στο τρένο, κερδίζω το στοίχημα και μπαίνω στο βαγόνι. Ακόμη το στέλνω κωλοδάχτυλα.
La Vallée d'Or: Μπροστά μου και όρθιοι, κάποιοι δεκαοκτάχρονοι βαρύμαγκες κοιτάνε όλο το τρένο για να βρουν το θύμα. Αποδεικνύουν οτι η ενηλικίωση δεν ταυτίζεται πάντα με το σεξ. Οι ανασφάλειες ξερνάνε άγχη παντού.
L'unique/Esthétique privée: Ομόνοια. Πρεζάκια, άστεγοι, ντίλερς, όπλα κρυμμένα, φάτσες γκέτου, μαυρίλα. Δε θέλεις να περπατήσεις γρήγορα αλλά το κάνεις.
Le lieu où vous voulez vous rendre: Εξάρχεια, μπάτσοι παντού ψάχνουν σαν τις ύαινες σάρκες να πέσουν πάνω. Κοντά στο παρκάκι. Μυρίζει δακρυγόνο. Πάλι. Πάλι. Πάλι. Αυτό αναρωτιέσαι. Σε πιάνει τρόμος, βλέπεις οτι δεν οδηγεί πουθενά αυτό. Κάτι πρέπει ν'αλλάξει. Με άλλο τρόπο. Δεν τον έχουμε βρει ακόμη όμως.
À l'intérieur: Μπαίνω στο σπίτι του αδερφού μου. Ηρεμία, ίσως και ανακούφιση ναι. Πριν λίγα χρόνια όλα αυτά ήταν η καθημερινότητά μου. Δεν το καταλάβαινα. Ήταν σαν το junk food. Εθισμός στα σκατά, τα τρως και γουστάρεις. Τώρα όμως, σε κάθε επίσκεψη, σοκάρεσαι όλο και πιο πολύ. Σε παίρνει από κάτω γιατί η πόλη αυτή έχει άλλες δυνατότητες, μια πόλη που οι μπάσταρδοι αυτοί που τη διαχειρίζονται, δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να τη σώσουν. Μια κατάσταση που τους αρέσει να τη συντηρούν κιόλας. Γιατί όλα αλλάζουν αν το θέλει κάποιος..
 
Genre: Despair
 
Link: bandcamp
 

Just Handshakes - Say It

~ ~

Κυριακή πρωί, ξυπνάς με πονοκέφαλο. Όχι από καταχρήσεις, τις έχεις ελαττώσεις σημαντικά πλέον. Απλά γαμιέται το κεφάλι σου δεύτερη σερί μέρα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Τα παυσίπονα δεν πολυασχολούνται πλέον με τα νεύρα σου, έχουν πελατειακές σχέσεις τώρα. Αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις για να προσπαθήσεις ν'αλλάξεις λιγάκι διάθεση. Θετική ενέργεια? Μαλακίες. Δεν πιάνουν αυτά. Ανοίγω τον υπολογιστή και ψάχνω κάτι να βάλω να παίξει. Κάτι κουλ. Προσπερνώ το "London Bound" των Just Handshakes και αναρωτιέμαι αν βγήκε ο δίσκος τους. Ναι, βγήκε. Αν και δε ξέρω αν πρέπει να το βάλω αυτή τη στιγμή, ανοίγω spotify με το γνωστό τρόπο και το βάζω να παίξει. Αράζω. Αγγλουριά. Η φωνή μόνο και μόνο σε κάνει να σκέφτεσαι ότι κάποτε η Easy Jet είχε φθηνά εισητήρια ρε πούστη. Δε ξέρω πως το συσχέτισα αυτό. Αλλά ισχύει. Ο χρόνος περνάει, έχω ήδη φθάσει στο "Dead And Alive" και διαπιστώνω ότι, ρε συ, ωραίος δίσκος ρε. Δεν περίμενα να με κερδίσει τόσο, για να είμαι ειλικρινής. Μυρίζει βροχή αλλά όχι με το μελαγχολικό τρόπο. Είναι κάτι σαν το χειμερινό άκουσμα που θες να παίξει στο σπίτι σου πριν φύγεις για κάποια συναυλία. Κι αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι σου είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στη μουσική. Είσαι εκεί σήμερα, πουθενά αλλού. Αυτό μου έβγαλε το "Say It"..
 
Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 

 

Spray Paint - S/T

~ ~

Όταν το είδα στην αρχή δε ψήθηκα. Κάτι το όνομα, κάτι το εξώφυλλο, όλα έδειχναν προσπέρασμα. Τελικά μπήκα στη δισκογραφική για μια βόλτα και διάβασα ότι στη μπάντα παίζει ένας από τους When Dinosaurs Ruled the Earth. Στοπ. Εκεί άλλαξε το θέμα. Έπρεπε να το τσεκάρω μιας και οι σαύρες μ'αρέσουν πολύ. Πολύ όμως. Καμιά φορά όλα λειτουργούν για σένα ρε. Και με τους Spray Paint η τύχη μου έκανε τη χάρη. Γουστάρω όταν ο ήχος της μπάντας είναι σα να βγαίνει από το σπίτι του γείτονα. Πανκ attitude. Αυτό που σου βγάζουν δεν είναι εύκολο. Δε ξέρω αν πρέπει να πρωτοπιάσω την κιθάρα ή το μπάσο. Καταιγισμός. Όλα γαμούν και σπέρνουν εγκεφαλική πυράκτωση. Αυτό το πράγμα δεν είναι μόνο πανκ. Είναι πολλά άλλα μαζί..
 
Genre: Punk / Post Punk
 

DenMother - Insides Out

~ ~

Δε ξέρω τι έχει απογίνει η φάση του Darkwave. Κάπου την έχασα. Το "Insides Out" κυκλοφόρησε πέρυσι. Αύγουστο, όταν πλέον τα κουνούπια είχαν μαρκάρει όλο σου το σώμα. Φυσικά και τα σύνθια είναι παντού. Δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Ψιλό Grimes φάση. Η τύπισσα φαίνεται να είναι μόνη της. Μπορεί και όχι. Για το τελευταίο κομμάτι γράφει: "One of the worst parts of this album is the last track. I hate it. I hate it so much". Η αλήθεια είναι ότι η φάση αυτή ξέφτισε γιατί δεν είχε να δώσει κάτι παραπάνω. Τη συγκεκριμένη στιγμή. Αν θα μπορέσει να αποτέλεσει σκαλί για κάτι άλλο όμως θα το δούμε στο μέλλον, όταν οι της φάσης αποφασίσουν να πειραματιστούν περισσότερο. Πάντα αφήνεις ένα περιθώριο. Ποτέ δε ξέρεις τι θα γεννηθεί από τις στάχτες..
 
Genre: Darkwave
 
Link: bandcamp
 

Body/Head - S/T EP

~ ~

Σήμερα έβριζα τον Raggedy επειδή έχει καιρό ν'ασχοληθεί με τα του twee οίκου. Μέχρι και χριστιανό τον είπα. Πρέπει να παρεξηγήθηκε σ'εκείνο το σημείο αλλά κράτησε επίπεδο. Και καλά. Δε ξέρω κιόλας τι είπε μέσα του. Και τώρα τα παίρνω πίσω, καθώς όταν πρόκειται για την κυρία Kim Gordon η ουρά μαζεύεται και τρέχεις. Πίσω στο Γενάρη λοιπόν η διαολεμένη μαζί με τον Bill Nace κυκλοφόρησαν αυτό το EP. Διαολεμένο κι αυτό. Τέσσερις διάολοι να καίνε το κεφάλι σου. Ένα κομμάτι από αυτά διαρκεί μόνο 54 δευτερόλεπτα αλλά πίστεψε με, χωρά τόση καύλα, όση δεν είχες μαζεμένη στα 16 σου. Η Kim ακούγεται τόσο φοβιστική αλλά παράλληλα νομίζεις οτι το πάθος που στάζει από τα χέρια της αντιστοιχεί σε αυτό μιας 20άρας. Μαλάκα, τέρας. Αισθάνεσαι οτι ο Gira είναι κάπου εκεί από πίσω και τρίβει τις ρώγες του. Ίσως οτι καλύτερο μετά τη Sonic Youth εποχή..
 
Genre: Πνιγμός
 

Georgiana Starlington - Paper Moon

~ ~

Οι Jack και Julie Hines κάνουν μια παύση από τους K-Holes και παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική πλευρά τους. Πιο ατμοσφαιρική, πιο country και garage. Στα tags δε γλιτώνουν ούτε οι Mazzy Star, ειδικά όταν αναλαμβάνει τα φωνητικά η Julie. Λογικό. Και είναι πολύ ενδιαφέρον όταν κάποιοι μουσικοί εξερευνούν νέα μονοπάτια. Όταν ψάχνονται. Ειδικά το "Gust" είναι ένα κομμάτι που δε θα περίμενες ν'ακούσεις από αυτούς. Σε παρασέρνει η dreamy φάση του. Ξέρεις, όταν ένα κομμάτι κολλάει στο μυαλό σου και δε λέει να φύγει. Με κάποιο παρόμοιο τρόπο λειτουργεί και το "The Ocean", που φλερτάρει με Die Jungen και τη doo-wop αισθητική. Αυτές οι ευχάριστες εκπλήξεις από μπάντες είναι ευπρόσδεκτες. Cheers, λοιπόν, Georgiana Starlington..
 
Genre: Starlington Surprise
 
Link: stream
 

The Pastels - Slow Summits

~ ~

Οι επιστροφές δεν έχουν τελειωμό τον τελευταίο καιρό. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα και με την εφορία. Αλλά αρχίδια. Τεσπα. Πόσο δύσκολο πιστεύεις οτι είναι για μια μπάντα να βγάλει κάτι αξιόλογο μετά από τόσα χρόνια? Φαντάζομαι θα συμφωνείς οτι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Βέβαια, στην περίπτωση των Pastels, είναι λίγο διαφορετικά καθώς είχαν προηγηθεί τα πρότζεκτ των 2003("The Last Great Wilderness") και 2009("Two Sunsets"). Και πάλι όμως, είχαν να βγάλουν δίσκο από το 1997. Και όπως με το "MBV"(σε μεγαλύτερο βαθμό πάντως), έτσι και με το "Slow Summits", βλέπεις να υψώνονται ξίφη για να περάσει από κάτω. Οκ, είναι κεφάλαιο οι Pastels. Είναι ιστορική μπάντα. Αλλά το "Slow Summits" δεν είναι κάτι παραπάνω από έναν καλό indie δίσκο. Ο οποίος σαφώς και είναι καλοδεχούμενος και μακάρι ο μουσικός κόσμος να είχε την πολυτέλεια να περιμένει πιο συχνά δίσκους από μπάντες όπως οι Pastels. Το "Slow Summits" είναι ζεστό, είναι συναισθηματικό, είναι η Σκωτία και Αγγλία αγκαλιασμένες στο κρεββάτι με τα εσώρουχα αλλά φορώντας τις κάλτσες τους. Δεν κάνουν ποτέ έρωτα, απλά μένουν εκεί και ακούν τη "Summer Rain" και τα έγχορδα στο "Kicking Leaves". Για να κλείσω, το "Slow Summits" με ικανοποίησε. Απλά θα προτιμούσα να άφηναν κάποιους δίσκους να χαράξουν τη δική τους πορεία, όπου κι αν καταλήξει αυτή. Δεν έχει σημασία. Αυτό που γίνεται πληγώνει τα ίδια τα άλμπουμ..
 
Genre: Indie / Pop