Up | Down

Από το Blogger.
 

2013

~ ~

Θα έχεις διαβάσει καμιά 100αριά λίστες μέχρι τώρα οπότε δε ξέρω με πόση όρεξη θα ρίξεις μάτι κι εδώ. Η αλήθεια είναι ότι άργησα φέτος αλλά βλέπεις έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή σου όπου συμβαίνουν πράγματα που δε μπορείς να τα ερμηνεύσεις και κάπου χάνεσαι. Χάνεις το χρόνο, χάνεις τον εαυτό σου και καμιά φορά χάνεις και τη γη κάτω απ'τα πόδια σου. Και μένεις ακίνητος, κοιτώντας το ταβάνι και αδυνατείς να ερμηνεύσεις. Ένιγούει, ο truant μπορεί να γελάσει αλλά αυτή τη χρονιά δεν άκουσα τόσο μουσική όσο τις προηγούμενες. Και βασικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ναι, φέτος η χρονιά ήταν πολύ καλή μουσικά αλλά έχω την αίσθηση ότι δε βγήκαν δίσκοι που θα αφήσουν κάποιο στίγμα. Απλά κυκλοφόρησαν καλοί, πολύ καλοί δίσκοι. Μέχρι και το είκοσι δεν έχει αρίθμηση, δεν έχει και νόημα νομίζω. Λίγο πολύ οι δίσκοι είναι στο ίδιο επίπεδο. Οκ, δε σου τα σπάω άλλο. Βασικά δεν έχω και κάτι άλλο να πω. Ελπίζω να τα πούμε και του χρόνου.

Edit: Είχα το Primitive Motion - Worlds Floating By δύο φορές στη λίστα και έτσι το Pharmakon - Abandon έλειπε. Η τάξη αποκαταστάθηκε.
 
The Mallard ‎– Finding Meaning In Deference (Αυτό το χρωστάω στον αδελφό truant)
Julianna Barwick - Nepenthe
Hookworms - Pearl Mystic
Extruders - Colors
Flaamingos - S/T
Spray Paint - S/T
William Tyler - Impossible Truth
Brighter Later - The Wolves
Pascal Pinon - Twosomeness
Primitive Motion - Worlds Floating By
Ensemble Pearl - S/T
Decades - S/T
Boardwalk - S/T
The Pastels - Slow Summits
The Love Language - Ruby Red
Thao and The Get Down Stay Down – We the Common (Raggedy σου χρωστάω ένα χορό)
Suuns - Images Du Futur
The Oscillation - From Tomorrow
Makthaverskan - II
Vaadat Charigim - The World Is Well Lost
Shadowlust - Trust in Pain
Girls Names - The New Life
The Felt Tips - Symbolic Violence
The Spook School - Dress Up
L. Pierre - The Island Come True
Pinkunoizu - The Drop
Lorelle Meets the Obsolete - Corruptible Faces
When Nalda Became Punk - A Farewell to Youth
Camera Obscura - Desire Lines (Ότι και να κάνεις κοριτσάρα μου εγώ πάντα θα είμαι έτοιμος να τα παρατήσω όλα για πάρτη σου.)
Pharmakon - Abandon
 
[20]
Constant Mongrel - Heavy Breathing
 
 
Δε ξέρω, δε θυμάμαι και πολλά. Ρώτα τον Αιρεσία. Κι αυτός στη μπάρα καθόταν.
 
[19]
Tunabunny - Genius Fatigue
 
 
Τι κόλλημα κι αυτό. Βγάζουν καινούριο by the way. Όπως το λέει ρε, genius.
 
[18]
Tereshkova - Intergalactic Letdown
 
 
Δε ξέρω πως βρέθηκε αυτό εδώ.
 
[17]
Slowness - For Those Who Wish to See the Glass Half Full
 
 
Πέρασε τελείως απαρατήρητο. Ή εγώ έχω αρχίσει να έχω προβλήματα ακοής ή κάποιος θα μ'ευχαριστήσει.
 
[16]
Grouper - The Man Who Died In His Boat
 
 
Ή την αγαπάς ή τη μισείς. Εγώ την αγαπώ. Πολύ.
 
[15]
Sculpture – Slime Code
 
 
Κάθε λίστα πρέπει να έχει τη δική της καμμένη γη. Αυτή είναι η δική μου.
 
[14]
Sweet Baboo - Ships
 
 
Ο πιο χαρούμενος δίσκος που άκουσα φέτος. Απλά σε αλλάζει.
 
[13]
Candy Claws - Ceres & Calypso in the Deep Time
 
 
Αυτοί εδώ είναι αλλού. Πραγματικά όμως αλλού. Πάντα ευπρόσδεκτοι.
 
[12]
Quttinirpaaq - No Visitors
 
 
Ο τίτλος προειδοποιεί. Χαμός ρε.
 
[11]
Bubblegum Lemonade - Some Like it Pop
 
 
Αυτός ο τύπος όσο πάει γίνεται και καλύτερος. Σε ότι κι αν κάνει.
 
[10]
 The Necks - Open
 
 
Αυτό που λένε ρε, ένα τελευταίο για την καληνύχτα.
 
[9]
Lucrecia Dalt - Syzygy
 
 
Ότι βλέπεις..
 
[8]
Exhaustion ‎– Future Eaters
 
 
Στύση. Μεγαλειώδης, θορυβώδης στύση.
 
[7]
Fat White Family - Champagne Holocaust
 
 
"..he is wearing a bath house/psychiatric hospital issue towelling dressing gown of the kind the stains will no longer wash out of, he scratches himself fulsomely announcing: “Sorry, I think I’ve got bed bugs"
 
[6]
Body/Head - Coming Apart
 
 
Ότι καλύτερο μετά τη διάλυση των Sonic Youth. Thurston, τον πούλο ρε.
 
[5]
Oliver Wilde - A Brief Introduction to Unnatural Light Years
 
 
Συναίσθημα, αγάπη, φθινόπωρο.
 
[4]
Mood Rings - VPI Harmony
 
 
Ο δίσκος που άκουσα πιο πολύ φέτος και δεν παίζει να σταματήσω να τον ακούω ούτε το 2014.
 
[3]
Cellular Chaos - S/T
 
 
Χάος. Αυτό. Θα μπορούσε και κορυφή.
 
[2]
Le Reveil des Tropiques - S/T
 
 
Κλέβω εδώ, αυτό βγήκε στα τέλη Νοέμβρη του 2012. Αλλά σιγά, δε βαριέσαι, εδώ όλος ο πλανήτης έχει το Parquet Courts που κι αυτό βγήκε το 2012. Κι αυτό είναι και καλύτερο.
 
[1]
Money - The Shadow of Heaven
 
 
Τι να πεις, κάποιοι δίσκοι απλά σε αγγίζουν τόσο πολύ συναισθηματικά, που γίνονται ένα με το δέρμα σου.
Δώσε μια αγκαλιά τώρα κι ευχήσου καλή χρονιά και ότι όλα θα πάνε καλά. 
 
 

Sweet Baboo - Ships

~ ~

Καλημέρα. Είναι πρωί αλλά είναι βράδυ. Θέλεις ένα τσάι? Ναι, αλλά θέλω να κοιμηθώ νωρίς, δε ξέρω. Από την άλλη είναι ήδη νωρίς. Και τι έγινε κι αν το πάμε αργά. Όταν τελειώσει κι αυτό πάλι νωρίς θα είναι. Καλά, βάλε. Δεν καταλαβαίνω και πολλά να σου πω, σιγά, δε βαριέσαι. Θες να δούμε τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας? Πάλι ρε μαλάκα? Πλάκα κάνεις έτσι? Έλα, ξεκόλλα. Ρε συ αγόρασα δώρο στη μάνα μου για τα Χριστούγεννα. Αχαχαχαχαχα. Τι γελάς ρε. Της πήρα μια ηλεκτρική κουβέρτα. Μαλάκα κοιμάται δίπλα στο τζάκι και μου λέει ότι κρυώνει. Ε τώρα δεν παίζει να μου το ξαναπεί ρε. Χαχαχαχα. Είσαι τελείως μαλακάς ρε. Γελάς με τη μάνα μου? Ρε δε γίνεται αυτό. Το μπλόγκερ έβαλε αυτόματη διόρθωση ή ορθογραφικό έλεγχο ή όπως στον πούτσο το λένε. Ρε όταν έγραψα μαλάκα μου το κοκκίνησε. Αχαχαχαχαχα. Ρε δεν παίζει το 2013 να σου κοκκινίζει τη λέξη μαλάκας. Απλά δε γίνεται. Μαλάκας μαλάκας, μαλάκας, μαλάκας, μαλάκας. Χαχαχαχα. Ρε τι είναι αυτό που ακούμε? Αυτό μου το έκανε δώρο η μάνα μου ρε. Χαχαχαχα. Χαχαχαχα. Χαχαχαχα. Καλά, πλάκα κάνω. Ωραίο δεν είναι? Ναι ρε, πολύ ευχάριστο. Στο κλίμα των ημερών. Είναι ανοιξιάτικο όμως. Ε καλά, στ'αρχίδια μας. Ωχ, και τ'αρχίδια τα κοκκίνησε. Χαχαχαχα. Αρχίδια, αρχίδια, αρχίδια. Χαχαχαχαααααααααααα, μαλάκας, μαλάκας, μαλάκας. Ρε φίλε πολύ ωραίο mood αυτοί οι Sweet Baboo. Ένας είναι ρε άσχετε. Μμμμμ..μίλησε ο sd ο σχετικός. Χαχαχαχαααααααααααα. Έλα, γράψε λίγο μαλάκας να γελάσουμε. Ξεκόλλα ρε μην πίνεις άλλο. Δε γίνεται ρε, αυτός ο Sweet Baboo φταίει. Ρε φίλε τι τίτλος είναι αυτός, "The Morse Code For Love Is Beep Beep, Beep Beep, The Binary Code Is One One". Αχαχαχαχαχα. Ρε πότε τέλειωσε κιόλας ο δίσκος. Βάλτο στο repeat ρε. Μαλακααααααααααααςςςςςς..
 
Genre: Indie / Twee or Electric blankets as a gift for mothers
 
Link: site
 

Technicolor Teeth

~ ~

Πάρε τα μάτια σου από το εξώφυλλο πια, το ξέρω δεν κρατιέσαι, θες να γελάσεις. Είναι το βλέμμα ναι. Το κατανοώ. Κι εγώ ακόμη το κοιτάω. Θεούλης, ναι. Όμως ο δίσκος είναι καλός ρε. Εντάξει, δε θα σε κόψει από την τουαλέτα αλλά θα σε πάει πίσω στις αρχές των 90's όταν το κωλόχαρτο δεν ήταν γκοφρέτα. Dinosaur Jr, Ride κι έτσι. Μπορεί να σου θυμίσει και Pixies αλλά οκ, αυτό το είπα για να δελεάσω τον truant. Βασικά, το "Teenage Pagans" κυκλοφόρησε το 2012, μάλλον δεν το πήρε χαμπάρι σχεδόν κανείς και το κυκλοφόρησαν ξανά φέτος. Εντάξει, τώρα το ακούω κι εγώ, ενώ γράφω. Καλά, σχεδόν πάντα έτσι κάνω. Φέτος όμως κυκλοφόρησαν και νέα κομμάτια όπως το πιο ποπ, "Drips". Δώσε μια ευκαιρία, διαφορετικά παίζει γκοφρέτα..
 
Genre: Wasted Eyes
 
Link: bandcamp
 
 

Group Rhoda - 12th House

~ ~

Μιας και το 2013 ετοιμάζεται να την κάνει, είπα να ρίξω μια επίσκεψη στην άλλοτε αγαπημένη και νυν ξεχασμένη Not Not Fun. Το "12th House" της Group Rhoda είναι η προτελευταία κυκλοφορία της NNF και το δεύτερο άλμπουμ της Mara Barenbaum(το ντεμπούτο της βγήκε στη Night School). Είναι κοντά στη dub pop των Peaking Lights αλλά σε αρκετά σημεία απομακρύνεται, ψάχνοντας πιο ηλεκτρονικούς και industrial δρόμους. Βέβαια, παρά τις πολλές επιρροές που μπορεί να βρεις στο "12th House", όταν τελειώνει νιώθεις ότί άκουσες ένα φρέσκο ποπ δίσκο, σε μια κατηγορία από την οποία δύσκολα έρχονται πολύ καλά άλμπουμς. Και το "12th House" πιστεύω ότι δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας από αυτούς. Η Group Rhoda δεν κάνει θαύματα αλλά σου δίνει την εντύπωση οτι προσέχει πολύ τι θα βάλει και που. Τα "Space Race" και "Blk Mtl" είναι τα πιο σύνθετα κομμάτια του δίσκου και τα πιο ψυχεδελικά, σε κομμάτια όπως το "Day Ruiner" καταβάζει τον ήλιο στο σπίτι σου ενώ στο "King", ο ρυθμός του καρφώνεται στο κεφάλι σου και τον κρατάς εκεί για αρκετή ώρα. Τα σύνθια της αποκτούν νόημα και καταλήγουν σ'ένα πολύ όμορφο και αξιόλογο δίσκο. Μιας και το Plissken ετοιμάζεται, δεν της ρίχνετε καμιά ματιά μιας κι έρχεται Ευρώπη εκείνες τις ημέρες..

Υ.Γ. Άκυρο, έρχεται το Μάιο Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Αθήνα
 
Genre: Dub / Pop / Electronic
 
Link: soundcloud
 
 

Cull - Bà Nội

~ ~

Ανάμεσα στα απομεινάρια της shoegaze και της ποπ των Tame Impala, οι Cull ηχογραφούν στο σπίτι το πρώτο τους EP και το "World Inside Your Head" που ανοίγει την τετράδα είναι, στην κατηγορία του πάντα, ένα από τα πιο όμορφα και εθιστικά κομμάτια που άκουσες μέσα στο 2013. Είναι αυτή η απλότητα της ποπ που σε κάνει να τεμπελιάζεις και να θες να έχεις στο κεφάλι αυτή τη μελωδία όλη τη μέρα. Μέχρι να τη μισήσεις. Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια είναι πιο εσωστρεφή, συνεχίζοντας αυτή τη psych-pop μανία των Tame Impala, όπου ειδικά στο "Animate" γίνεται ξεκάθαρη η διάθεση να το πάνε εκεί. Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι Cull, όταν πια θα μπούνε σε κανονικό στούντιο να ηχογραφήσουν. Το "Bà Nội", ως ένα DIY EP, κερδίζει πόντους πάντως αλλά και ένα ευχαριστώ για το σημερινό λιώσιμο με το "World Inside Your Head"..
 
Genre: Psych Pop / Shoegaze
 
Link: bandcamp
 

Shadowlust - Trust in Pain

~ ~

Είναι κάποιες στιγμές, όταν όλα είναι θολά, που οι κιθάρες δεν ακούγονται..σωστές. Θες κάτι άλλο. Κάτι σαν το "Trust in Pain". Κάτι ηλεκτρονικό. Όχι απαραίτητα κάτι που θα σε ανεβάσει. Πιο πολύ θα σε σβήσει. Σκοτεινό, όχι πολύ φορτωμένο αλλά στο σημείο που θα σε κολλάει. Εσένα και τις σκέψεις σου. Οι Shadowlust είναι η συνεργασία μεταξύ Marquis Cooper και Lili Schulder. Techno και industrial χορεύουν μαζί, χωρίς φώτα και κάπως αργά. Δεν είναι ο σούπερ δίσκος που θα σκύψεις μπροστά του αλλά η δουλειά θεωρείς οτι έχει γίνει και το "Trust in Pain" είναι έτοιμο προς κατανάλωση. Οι Shadowlust πατάνε πάνω στα βασικά αλλά τι παραπάνω θες όταν αυτό που ακούς δεν είναι η βασική σου ανάγκη αλλά η εξαίρεση που ενίοτε έρχεται και σε κυριεύει? Οκτώ κομμάτια σε ένα διπλό, αργόσυρτο και ψυχεδελικό LP..
 
Genre: Electronic / Experimental
 
Link: soundcloud
 

Primitive Hearts

~ ~

Αυτό είναι για τη φάση. Καθαρά. 100% νερντ κατάσταση. Γυρνάς πίσω. Απλά, έρχονται οι γιορτές, ξέρεις τώρα, μήπως και χορέψεις λιγάκι. Ειδικά αν στο σπίτι παίζουν και ηλικίες κάπως μικρότερες από τις δικές μας. Ποπ εν ρολ. Δεκαετία 50, γυάλισμα στο αυτοκίνητο και πάμε έξω για κορίτσια. Αυτές σπίτι, να καπνίζουν κρυφά στο δωμάτιο και να διαλέγουν ρούχα, αγόρια κι εσώρουχα. Βασικά αυτό που μου τράβηξε την προσοχή στην αρχή ήταν το εξώφυλλο, το οποίο έγινε από ένα μέλος των Mean Jeans. Πάντα ένα καλό εξώφυλλο κερδίζει πόντους για το άλμπουμ. Αλλά είπαμε, είναι για τη φάση. Δεν είμαι σίγουρος αν θα παίξει πολλές φορές αυτό στο μέλλον. Ποτέ δε ξέρεις αλλά τουλάχιστον όταν θα θες κάτι φρέσκο από αυτή τη φάση, θα μπορείς να γυρίσεις στους Primitive Hearts και το ντεμπούτο τους "High & Tight"..
 
Genre: Pop / Garage / Rock n' Roll
 
Link: bandcmap
 
 

Hysteric Picnic - Cult Pops

~ ~

Ένα κρύο Σάββατο του Φεβρουαρίου είχα πέσει πάνω σ'αυτό το ντουέτο από την Ιαπωνία και ο εγκέφαλος αρρώστησε. Χθες κυκλοφόρησαν το πρώτο μίνι άλμπουμ τους ή αν προτιμάς EP. Το κακό στην όλη υπόθεση είναι οτι μπορείς ν'ακούσεις μόνο τα δύο από τα πέντε κομμάτια που το αποτελούν. Αλλά είμαι σίγουρος οτι και τα υπόλοιπα τρία θα βρίσκονται εκεί ψηλά όπως και τα υπόλοιπα. Όλη η post-punk φάση είναι εκεί και για να μη στεναχωρήσω το φίλο μου scar, η kraut σέρνεται μαζί εκεί, σα φίδια κουλουριασμένα, να περιμένουν το χειμώνα να τα σκεπάσει. Οι Hysteric Picnic το κάνουν να φαίνεται πολύ εύκολο, το πως δένουν τις κιθάρες με τα μελωδικά φωνητικά. Όι Hysteric Picnic ακούγονται μόνο δυνατά. Το τσιτώνεις και κομμάτια όπως το "Memai" σκάνε πάνω σου και σου αφήνουν τα δόντια ραγισμένα. Αυτά τα σάιτ που βγάζουν ποιούς καλλιτέχνες πρέπει να προσέξεις για το 2014 θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις λίστες τους..
 
Genre: Post-Punk / Kraut
 
Link: soundcloud / label
 
 

Kerou's Lament

~ ~

Τι ύπνος κι αυτός. Από το καλοκαίρι έχει βρωμίσει ο τόπος με τα νέα κομμάτια που έχουν βγει από τα μέλη των WU LYF. Βασικά αυτό του Ellery James Roberts κάνει τη διαφορά, της φωνής των WU LYF. Γιατί οτι άκουσα από τα υπόλοιπα μέλη δε λένε και τίποτα το ιδιαίτερο. Ο Roberts όμως συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο αυτό που άφησε η πρώην μπάντα του. Και τη νέα χρονιά μάλλον θα δούμε και το ντεμπούτο άλμπουμ του ως σόλο πια καλλιτέχνης. Το "Kerou's Lament" αποδεικνύει οτι πιθανότατα αυτός ήταν ο κύριος μοχλός των LYF. Χρησιμοποιεί και σαμπλ από Clams Casino. Και έχει αυτή τη φάση των LYF που μ'έκανε να κολλήσω μαζί τους..
 
Genre: Enlightened Anarchy
 
Link: site