Up | Down

Από το Blogger.
 

TÄX

~ ~

Βασικά το μάτι μου κόλλησε όταν είδα οτι στη νέα αυτή μπάντα συμμετέχει μέλος των Zond, τους οποίους γουστάρω τρελά. Και νομίζω οτι παίζει να βγάλουν και νέο δίσκο. Στη συνέχεια διάβασα για μια φράση που παίζει στους στίχους του "Bent Spear". "Fear the future" φωνάζουν οι TÄX και πολύ φοβάμαι οτι έχουν δίκιο. Ποιός ξέρει τι μας περιμένει όσο οι ηλίθιοι κυβερνούν. Θα ήθελα να επεκταθώ, το έχω σήμερα αλλά αυτό που δεν έχω είναι ο χρόνος. Σήμερα. Δίκιο θα έχουν πάντως οι TÄX αν βγάλουν και LP στο μέλλον. Κι εμείς να φωνάζουμε. Να μη σταματήσουμε μάλλον..
 
Genre: Post-Punk / Punk
 
Link: bandcamp
 

Plurabelle - Lindo

~ ~

Η φάση είναι, από που έσκασε αυτό; Δεν είναι μόνο το υπέροχο "Lindo", μέσα από το ντεμπούτο τους που βγαίνει το 2014, αλλά και το εξαιρετικό βίντεο που το συνοδεύει. Και αφού δεις το βίντεο, χαμήλωσε την οθόνη και άκου χωρίς να βλέπεις. Κόλλησες; Μπράβο, κι εγώ. Η φωνή σε πάει κατευθείαν στους Clinic και το κομμάτι δουλεύει για να βρει κάποια θέση από όπου θα βλέπει άνετα τους Snowman και Eraas. Να πω οτι οι Plurabelle είναι από τη Ρουμανία. Ναι..
 
Genre: Experimental / Post-Punk
 

Some like it pop!

~ ~

Έτσι λένε οι Bubblegum Lemonade. Some like it pop. Κι έτσι είναι. Και είναι ένας από τους καλύτερους indie δίσκους που άκουσες φέτος. Και όταν ένας δίσκος ανοίγει τόσο γαμάτα, όπως το "Some like it pop" με το "This is the new normal", ήδη γνωρίζεις ότι κρατάς ένα μικρό αριστούργημα στα χέρια σου. Και η συνέχεια ακολουθεί. Στα επόμενα κομμάτια αρχίζεις να χορεύεις, χαμογελάς, ακούς τα "It's got to be summer", "Famous blue anorak" και σηκώνεσαι. Το "Don't hurry baby" σε πάει λανθασμένα στο "Don't worry baby" των Beach Boys. Όχι ότι δεν πάνε εκεί πίσω. Δες το "You can't go back again". Και αμέσως μετά ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, το "Dead poets make me smile". Pure indie, tweeλαλα. Απλά αισθάνεσαι οτι αγαπάς ρε. Ο δίσκος ζέχνει(όπως λέει και ο φίλος Ραγκεντι) happiness. Κι αν συνεχίσω θα ανεφερθώ σε όλα τα κομμάτια. Σε όλα όμως. Ναι, το άλμπουμ γαμάει..
 
Genre: Indie Pop / Twee
 
Link: soundcloud
 

Primitive Motion - Worlds Floating By

~ ~

Δεν είχα ακούσει τους Primitive Motion μέχρι το "Worlds Floating By". Είχαν προηγηθεί δύο κυκλοφορίες σε κασσέτα και CD. Και τώρα ήρθε η στιγμή για το πρώτο τους LP. Εντελώς αμήχανα και χωρίς να υπάρχει αυτό το κάτι που σε κάνει να θέλεις ν'ακούσεις ένα δίσκο, ξεκινά το "Terminal Longings". Τη στιγμή που αρχίζω ν'αναρωτιέμαι γιατί πάτησα το πλέι, μπαίνουν τα φωνητικά και το έργο αρχίζει να παίρνει μορφή. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν οτι ακούω μια ποπ εκδοχή των Pinkunoizu. Pop και kraut παίζουν μαζί, το reverb ανθίζει παντού και βασικά εντάξει, δεν είναι κάτι που δεν έχεις ακούσει ξανά αλλά δε γίνεται να μην παρασυρθείς από το "Worlds Floating By". Η ethereal kraut των Primitive Motion παίζει σε όλο το δίσκο και αν και αποτελείται από εφτά μόνο κομμάτια, το σύνολο τους υπερβαίνει τα σαράντα λεπτά. Και βασικά, η ποπ είναι εκεί ρε και κάνει το "Worlds Floating By" ν'ακούγεται σα διαστημική αθωότητα. Όπως, για παράδειγμα, πολύ επιτυχημένα κάνουν στο τελευταίο κομμάτι, "Mortal Souls". Αναπάντεχα ωραίος δίσκος..
 
Genre: Pop / Kraut
 
Link: label
 

Bloomer

~ ~

Ίσως να μη σου γεμίσουν το μάτι αλλά μου μυρίζει οτι ένα ωραιότατο ντεμπούτο μπορεί να είναι στα σκαριά. Οι Bloomer παίζουν κιθαριστική indie με τα φωνητικά να μοιράζονται σε γυναικεία και ανρικά. Η κασσέτα που έβγαλαν πρόσφατα περιέχει ένα μικρό indie διαμαντάκι, το "Disappear". Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια κινούνται περίπου στο ύφος των The Spook School. Οι κιθάρες δεν είναι διακοσμητικές, τις βγάζουν μπροστά. Εντάξει, δεν έχω και πολλά να πω, μικρό το δείγμα. Ικανό όμως για ν'αφήσει υποσχέσεις..
 
Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 

ALVVAYS - Adult Diversion

~ ~

Βάλε κι αυτό στα κομμάτια της ημέρας και τα λεφτά που έμειναν από τους Wytches ρίχτα στους ALVVAYS. Μήπως και χρειαστεί να ρεφάρεις. Από την ομάδα παραγωγής του ντεμπούτου περνάνε Chad VanGaalen, Graham Walsh(Holy Fuck) και John Agnello. Στις αρχές του 2014 θα φθάσει ο δίσκος..
 
Genre: Indie
 
Link: soundcloud
 

The Wytches - Robe For Juda

~ ~

Τα προηγούμενα κομμάτια των Wytches δε μου είχαν αρέσει και τόσο. Ίσως το "Beehive Queen" παραπάνω αλλά εκεί μου έφερναν στο μυαλό τους White Stripes, τους οποίους σχεδόν μισώ. Ναι, είναι από τις μπάντες που δε μπορώ να τις βλέπω ούτε σε εξώφυλλο. Ένιγούει, το τελευταίο σινγκλ όμως των Wytches, "Robe For Juda", το γούσταρα πολύ. Αν είναι έτσι ο δίσκος ναι, ποντάρω. Διαφορετικά, στον κουβά..
 
Genre: Wytchcraft
 
Link: bandcamp
 

YVETTE - Process

~ ~

Όλα καλά με τους YVETTE αλλά γιατί διάλεξαν το Pitchfork για την πρεμιέρα του "Process"; Μυρίζει σπρωξίδι; Μπορεί. Του έβαλε και πολύ καλή βαθμολογία(8.1). Το Pitchfork. Το ντεμπούτο τους όντως είναι πολύ καλό. Με έμφαση στο θόρυβο και πειραματισμό, το σκηνικό industrial, electro και post-punk. Δεν έχουν βρει ακόμη το κλειδί όμως. Τα φωνητικά πολλές φορές δε στέκονται σωστά και ακόμη και μέσα στα κομμάτια υπάρχουν διαστήματα που χάνουν το προσανατολισμό τους και ακούγονται μονότονοι. Δύο άτομα είναι αλλά ο μύθος για το πόσο θόρυβο μπορεί να δημιουργήσει κάποιος έχει πέσει για τα καλά, οπότε δεν έχει και σημασία. Κι αυτό γιατί το Pitchfork καμαρώνει και υπερβάλει.."Yvette are a two-piece band, but sound like an army". Οι Swans δηλαδή τι είναι, σούπερ νόβα; Για να μην υπερβάλω κι εγώ πάντως, τη δίνω τη ψήφο μου στους YVETTE και όταν επικεντρωθούν σε κομμάτια όπως τα "Absolutes" και "Radiation" για παράδειγμα, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη καλύτερο..
 
Genre: Noise
 
 

Perfect Pussy

~ ~

Μη σε μπερδεύει η εικόνα από πάνω. Δεν παίζουν ούτε folk, ούτε pop, ουτε twee. Διακοσμούν με πολυτελή θόρυβο τ'αυτιά σου και σε κάνουν να τρίζεις τα δόντια και να φωνάζεις, grrrl! Οι Shoppers έφυγαν, οι Perfect Pussy έφτασαν. Μ'αυτό το λάιβ EP. Και παρά τη λάιβ ηχογράφηση, τα τέσσερα κομμάτια ακούγονται μια χαρά. Από το γαμηστερό riff του "I", μέχρι τη μεταμόρφωση τους σε λύκο στα μισά του "IV". Άντε να μπαίνουν και στο στούντιο λέω εγώ..
 
Genre: Punk / Noise
 
Link: bandcamp
 

ERAAS - Initiation

~ ~

Όταν κυκλοφόρησε η είδηση οτι οι ERAAS έχουν ήδη έτοιμο το δεύτερο δίσκο τους, χάρηκα αλλά παράλληλα κάπως με προβλημάτισε το γεγονός οτι ήταν έτοιμος σε λιγότερο από ένα χρόνο από το ντεμπούτο τους. Το πρόβλημα είναι ότι πολύ λίγες μπάντες έχουν καταφέρει να επιστρέψουν τόσο σύντομα και σου κλείσουν το στόμα. Το πρώτο κομμάτι που άκουσα, "Old Magic", έβγαινε από τα σωθικά της πρεμιέρας. Σύντομο βέβαια και απλό, αλλά κοντά του. Σήμερα το "Initiation" έγινε διαθέσιμο για streaming. Και καθώς το ακούω θα ήθελα να τους ρωτήσω γιατί βιάστηκαν. Οχτώ νέα κομμάτια από τα οποία το ένα, "Circling" δε θα έπρεπε καν να υπάρχει. Εκτός τόπου και χρόνου, μια απλή εισαγωγή που με μαγικά έγινε κομμάτι. Ενώ το "Above", αν και θα μπορούσε να τύχει καλύτερης αντιμετώπισης, παρα είναι μικρό και καταλήγει σε αυτοκτονία. Μείον δύο, ήδη. Τα υπόλοιπα πέντε(αφήνω έξω το "Old Magic") προσπαθούν να φτιάξουν ένα άλμπουμ. Φυσικά και δεν τα καταφέρνουν. Κρίμα, γιατί πραγματικά περίμενα κάτι καλύτερο. Το "Looking Glass/Pettibon" που ανοίγει το δίσκο μοιάζει με αστείο. Εύχεσαι να μη συνεχίσουν έτσι. Στο αμέσως επόμενο, "The Dream", η κατάσταση βελτιώνεται, οι ERAAS θυμούνται πως πρέπει να δουλέψουν και προς τα που και μέχρι στιγμής κρατάμε δύο. Κρατάμε και το "Guardian/Descent". Χωρίς να εντυπωσιάζει αλλά και χωρίς ιδιαίτερη γκρίνια. Βασικά, μοιάζει αρκετά με το "Old Magic", απλά είναι λίγο μεγαλύτερο και με μια αχρείαστη ουρά. Δύο έμειναν, τα "Splitting" και "Initiation". Το πρώτο παραμένει πιστό στην ατμόσφαιρα των ERAAS, haunting και dreamy, με το ομότιτλο να είναι ίσως το πιο άρτιο ανάμεσα στα υπόλοιπα και να κλείνει το δίσκο υπέροχα. Το σύνολο όμως σε αφήνει ανικανοποιήτο. Ίσως οι ERAAS να έπρεπε να περιμένουν λίγο ακόμη ή έστω να πέταγαν έξω τρία κομμάτια, να άλλαζαν το LP σε EP και να το βάφτιζαν σε φάση, αυτά είναι που κόπηκαν από το ντεμπούτο. Ένιγουει, η γεύση πικρή αλλά ελπίζουμε. Πάμε για τα διπλά ή τίποτα..
 
Genre: Post-Punk / Darkwave
 
Link: stream
 
 

Lucrecia Dalt - Syzygy

~ ~

Είναι δύσκολο πολλές φορές να γράψεις κάτι για ένα άλμπουμ, όταν δεν το ακούς απλά αλλά το βιώνεις. Όταν αυτό το άλμπουμ διώχνει τα μάτια σου απ'το κεφάλι και τ'αφήνει ελεύθερα να φύγουν μακριά. Τη στιγμή που ξεκινάς να γράψεις κάτι, είναι σα να χαλάς τη γιορτή. Σα να πρέπει να ξυπνήσεις στις πέντε το πρωί για να διαβάσεις. Και λες δε γίνεται, δε μπορώ να γράψω. Το μυαλό μου είναι αλλού. Και σταματάς. Συνεχίζεις ν'ακούς αλλά δε μπορείς, θέλεις να το μοιραστείς, ίσως κάποιος που δεν το έχει ακούσει να το γουστάρει όσο κι εσύ. Και το βάζεις να παίζει ξανά και αρχίζεις. Και σε πιάνει και λίγο άγχος γιατί το μυαλό σου κολλάει στη φωνή της Lucrecia Dalt και η όποια προσοχή σου σέρνεται σαν απολίθωμα. Γιατί το τρίτο άλμπουμ της, "Syzygy", σου φέρνει στο μυαλό Julia Holter, Portishead καθώς και μερικές "γυναικείες" σπίθες από Swans, στο "Volavérunt", με τη Gibbons στο τέλος να κερνάει τσάι το Gira. Λέει οτι η Lucrecia Dalt έχει επηρρεαστεί βαθιά από τις ταινίες που έχει δει και η αλήθεια είναι οτι το πειραματικό άκουσμα του "Syzygy" φέρνει πολλές εικόνες. Ίσως ήθελε η μουσική ν'ακούγεται κάπως έτσι έτσι σε κάποιες αγαπημένες σκηνές της. Η Lucrecia Dalt δε θα έλεγες βέβαια ότι θριαμβεύει. Κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να ήταν μεγαλύτερα. Χάνονται. Κρέμονται στο δίσκο σα μισοτελειωμένες ιδέες. Ιδέες ωραίες βέβαια αλλά αν η δουλειά ήταν ολοκληρωμένη, η βαρύτητα θα ήταν διαφορετική. Δε θριαμβεύει λοιπόν όμως το χειροκρότημα στο τέλος το παίρνει επάξια..
 
Genre: Experimental
 
Link: stream