Up | Down

Από το Blogger.
 

Screature - S/T

~ ~

Τη δόξα φέτος στο post-punk κλέβουν οι γυναίκες. Σχεδόν όλες τους μελαχροινές. Περίεργο αυτό. Καλά, μπορεί και όχι. Εδώ έχουμε κι ένα άντρα βέβαια αλλά εντάξει. Σχεδόν όλα τα κομμάτια από το ντεμπούτο των Screature είναι λάιβ ηχογραφήσεις. Με όλη την προσοχή τους στραμμένη στην Αγγλία των 80's και την dark αισθητική, δουλεύουν σωστά και πειραματίζονται όσο πρέπει. Ξέρουν τι παίζουν και τι αντιπροσωπεύουν. Μπορεί να μην έχουν την ίδια θέση που έχουν οι Savages στις βιτρίνες αλλά έχουν όλα τα όπλα για να γίνουν κάτι εξίσου μεγάλο. Μπορεί να μην τους φτάσει εκεί το ντεμπούτο τους αλλά η επόμενη μέρα μπορεί ν'ανήκει και σ'αυτούς. Στο bandcamp δε μπορείς ν'ακούσεις όλο το άλμπουμ αλλά στο άλλο λινκ ναι. Για ν'ακούσεις και κομμάτια όπως το "EVP" και το "Exodus". Μ'άρεσε..
 
Genre: Post-Punk
 
Link: stream / bandcamp
 
 

MONEY – The Shadow of Heaven

~ ~

Φέτος, κατά γενική ομολογία, έχουμε πολύ καλούς δίσκους. Όλοι τους όμως επισκιάζονται από τον παράδεισο. Κανένας άλλος δίσκος δε μου έβγαλε τόσα συναισθήματα όσο το "The Shadow of Heaven". Εκεί είναι η βασική διαφορά για μένα. Σε χτυπά και στο μυαλό και στην καρδιά. Και σε χτυπά άμεσα. Και λειτουργεί σαν το καλύτερο βότανο. Σα να σε επιδιορθώνει φάση. Σα να παίρνει αυτό το κομμάτι σου που έχει βγεί από τη θέση του και να το βάζει πίσω. Δε ξέρω σε ποιο κομμάτι πρέπει να πρωτοσταθώ. Απλά βάλ'το να παίξει random. Δεν έχει σημασία. Να σταθώ ίσως στη συγκινητική στιγμή του "Hold Me Forever" όπου η φωνή του τύπου μου έφερε στο μυαλό τις καλές μέρες του Jarvis. Ενώ στο "Cold Water" είναι τόσο σκοτεινοί όσο και ρομαντικοί. Οι MONEY δε βιάστηκαν. Πήραν το χρόνο τους. Κάποια κομμάτια τους παίζουν εκεί έξω από το 2011. Και όταν τα κάνεις όλα όπως πρέπει, βγαίνουν έργα τέχνης όπως το "The Shadow of Heaven". Μέχρι στιγμής ο δίσκος της χρονιάς για μένα..
 
Genre: Blossom
 
Link: stream
 

Braids - Flourish // Perish

~ ~
Κι ενώ με το "Native Speaker" πέρασα ένα καλοκαίρι μαζί, με το "Flourish // Perish" σβήνω το φετινό και να ο Σεπτέμβρης. Κάπως πρέπει να δικαιολογήσεις την παρουσία σου. Φυσικά, αυτή είναι η ατάκα του καλοκαιριού αλλά το σκηνικό δε μπορεί να περιγραφεί. Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη φάση. Ή κάτι τέτοιο. Και το "Flourish // Perish"? Ναι..δεν είναι τόσο σύνθετο όσο ήταν το "Native Speaker". Λείπουν πράγματα, όπως οι χορδές ας πούμε. Πιο ηλεκτρονικό, πιο απλό στο σύνολό του. Μόνο στο "Amends" ζορίζουν λίγο τα πράγματα και φέρνεις στο μυαλό σου το "Native Speaker". Γενικά το "Flourish // Perish" είτε θα περάσει απαρατήρητο από μπροστά σου είτε θα σου κάτσει και θα τα λέτε συχνά εσείς οι δυο. Προσωπικά δεν έχω καταλήξει ακόμη για το αν προτιμώ αυτήν την πλευρά των Braids. Η οποία φυσικά και δεν απέχει εκτάρια από την προηγουμένη. Σίγουρα όμως μ'αρέσει και για την φάση του, το "Flourish // Perish" στέκεται μια χαρά..  

Genre: Electronic / Pop  

Link: stream

 
 
  

Pinkunoizu - The Drop

~ ~
Το "The Drop" δεν έχει ταυτότητα. Δε μπορείς να του αποδώσεις κάποιο χαρακτήρα. Είναι όμως από τις φορές που αυτό δεν είναι αρνητικό. Από την kraut του "Necromancer" στην κατά βάση indie του "Moped" και από τη ψυχεδέλεια του "Tin Can Valley" στο υπέροχο folk κλείσιμο με το "Down In The Liverpool Stream". Ίσως δε σε πιάσει με τη μία ο δίσκος λόγω της έλλειψης ομοιογένειας αλλά όλα τα κομμάτια που απαρτίζουν το "The Drop", το οποίο έρχεται μόλις ένα χρόνο μετά το "Free Time!", έχουν κάτι να σου δώσουν. Αν θα διάλεγα τις καλύτερες στιγμές, αυτές ίσως είναι τα "Necromancer" και "Down In The Liverpool Stream". Διαφορετικές προσεγγίσεις όπως άλλωστε είναι και ολόκληρο το "The Drop"..  

Genre:

 Link: stream
 

Electrophönvintage - Play Harp In Your Hair

~ ~

Αν κατάλαβα καλά το άλμπουμ το είχαν στα σκαριά από το 2006 και τελικά κατάφεραν να το κυκλοφορήσουν αυτό το καλοκαίρι. Καθόλου άσχημα. Έτσι, για να παίρνουν θάρρος κι άλλες μπάντες. Το "Play Harp In Your Hair" είναι κλασσικό δείγμα μελαγχολικής ποπ. Κάτι σαν το σπιτικό μπισκότο κανέλας που τρως με τον πρωινό σου καφέ. Αυτό που αρέσει και σ'αυτούς που λατρεύουν τη c86 σκηνή. Βέβαια ο δίσκος είναι πολύ μικρός για διάστημα εφτά χρόνων μέχρι τη στιγμή κυκλοφορίας του. Μόλις οκτώ κομμάτια. Τι στο διάολο έκαναν. Εκτός κι αν είχαν άλλα πρότζεκτ να τρέχουν. Τεσπά. Φτιάχνουν όμως πολύ όμορφα ποπ κομμάτια. Θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι πιο μεγάλο εδώ. Γιατί απλά νομίζω οτι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα. Έχουν ότι χρειάζεται για το συγκεκριμένο είδος. Κατάλληλη φωνή, όμορφες ποπ μελωδίες και χμμ..μάλλον ένα κακό όνομα. Αλλά οκ, η γεύση είναι το ίδιο γλυκιά, biscuits à la cannelle..
 
Genre: Pop
 
Link: stream
 

Picnic - The Weather's Fine

~ ~

Η Εσθονία συνεχίζει για τα καλά τις εξαγωγές. Στο δέμα αυτή τη φορά οι Picnic. Ο δίσκος αρχίζει υπέροχα, σου φέρνει στο μυαλό όσα έχουν προηγηθεί σ'αυτή τη σκηνή. Μέσα σ'ένα κομμάτι. Και έτσι συνεχίζει μέχρι το τέλος. Σα να περπατάς μέσα στο κρύο, με τα χέρια στις τσέπες, περιμένοντας το λεωφορείο. Στην αρχή προσπαθούσα να καταλάβω ποιά μου θυμίζει η φωνή της Marju Taukar. Η πρώτη σκέψη που ήρθε ήταν η Sarah Blackwood των Dubstar αλλά το μόνο κοινό που ίσως έχουν είναι το ξανθό μαλλί. Η ουσία είναι οτι οι Picnic έχουν καταφέρει να πιάσουν όλα τα σωστά δώρα που έχουν αφήσει μπάντες όπως MBV, Cocteau Twins αλλά και indie μπάντες τύπου They Go Boom. Η Shelflife συνεχίζει να κυκλοφορεί ωραίους δίσκους και το Σεπτέμβρη βγάζει και νέο άλμπουμ από The Proctors. Θα μπορούσες να παραλληλίσεις το "The Weather's Fine" με το "VPI Harmony" των Mood Rings με τους τελευταίους να είναι σίγουρα πιο ποπ αλλά και τους δύο να έχουν καταφέρει να επισκεφτούν το παρελθόν και να το αξιοποιήσουν όσο καλύτερα θα μπορούσαν..
 
Genre: Shoegaze / Indie
 
Link: stream