Up | Down

Από το Blogger.
 

2014

~ ~

Ο κυριούλης στη φωτογραφία κοιτά γεμάτος απορία το 2014 να φεύγει και τρομοκρατείται στην ιδέα του 2015. Ας παγώσει κάποιος την εικόνα μου, μήπως παγώσει και ο χρόνος. Τι θα γράψει η ιστορία άραγε για αυτήν την ποταπή περίοδο που ζούμε? Πολιτισμός? Ας γελάσουμε όλοι μαζί και δυνατά. Να ακουστούμε μέχρι το μέλλον. Η γεύση της εποχής μας, δυστυχώς, γίνεται όλο και πιο πικρή. Δυσκολεύομαι να καταπιώ. Δυσκολεύομαι να πιστέψω αυτό που συμβαίνει. Τα μίντια και το πολιτικό σύστημα θαρρείς ότι απευθύνονται σε τελείως ηλίθιους. Οι άνθρωποι καταφεύγουν στη βία, στην απελπισία, στο σπαραγμό. Έχουν αρχίσει και ξεμένουν από αγάπη. Και αυτό είναι το πιο λυπηρό. Αν χαθεί και η αγάπη τότε θα μιλάμε για πλήρη ερήμωση.

Ο αρχικός σκοπός ήταν να γράψω κάτι καθαρά μουσικό, μα σα συννεφιάσει πια πολύ, δύσκολα να κρυφτείς απ'τη βροχή. Ευχή για το 2015? Χμμ, αυτή η πίστα έχει τερματίσει πια. Ξεμείναμε κι από ευχές. Απλά αγάπα. Κι αυτό δεν είναι ευχή. Είναι η τελευταία σου ελπίδα. Βάζω τελεία σε μια καλή λέξη για γούρι.
 
Σταματάω, μια βαθιά ανάσα και στρίβω προς τη μουσική. Συγνώμη για την απότομη στροφή αλλά βλέπεις, δεν υπάρχει και ομαλό πέρασμα. Το προσπάθησα αλλά δε βγαίνει. Έτσι κι αλλιώς, γι' αυτό μπαίνεις εδώ. Το 2014 δεν ήταν και το πιο παραγωγικό μουσικά για μένα. Σε σύγκριση τουλάχιστον με τις προηγούμενες χρονιές του μπλογκ. Λογικό. Οι αναρτήσεις ήταν σαφώς πιο λίγες. Βέβαια, άκουσα περισσότερα πράγματα από τις 71 αναρτήσεις που έγιναν.

Απλά φέτος, με έπιανα να μην έχω την ανάλογη όρεξη. Λογικό και πάλι. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι. Οπότε καταλαβαίνεις ότι μετά βίας έβγαλα 30 δίσκους που αγάπησα, θαύμασα ή απλά θεώρησα πολύ καλούς. Επίσης να πω ότι δεν άκουσα αρκετούς δίσκους που υπό άλλες συνθήκες θα είχα λιώσει. Όπως για παράδειγμα το "To Be Kind" των Swans. Και πολλά άλλα. Δε ξέρω γιατί. Μάλλον δε θα ήμουν σε τέτοια φάση. Καλύτερα να τα ακούσω όταν θα το νιώσω.

Και κάτι τελευταίο. Φέτος δεν είχα κάποιο πρωταγωνιστή. Δεν είχα το νούμερο 1 και φαβορί. Οπότε για την επιλογή του κατέφυγα στο εξής κριτήριο. Θα ήταν το άλμπουμ στο οποίο, αν ήμουν μουσικός, θα ήθελα να συμμετέχω. Η μπάντα στην οποία θα ήθελα να παίζω ή ακόμη καλύτερα να ήταν δική μου;) Για το 2014 πάντα. Πάμε λοιπόν.

30. Useless Eaters - Bleeding Moon
29. The Hobbes Fanclub - Up At Lagrange(το τσίμπησα από το Slackerblud)
28. Muuy Biien - D.I.Y.
27. Selekhov - Selekhov
26. Allo Darlin - We Come From The Same Place
25. Cherry Glazerr - Haxel Princess(τους έμαθα από ένα καλό φίλο του μπλογκ, ξέρει αυτός, ευχαριστώ Τ)
24. Perfect Pussy - Say Yes to Love
23. Bat Manors - Literally Weird
22. Virginia Wing - Measures of Joy
21. Alpaca Sports - Sealed With A Kiss

20. Eagulls - Eagulls
19. Oliver Wilde - Red Tide Opal in the Loose End Womb
18. Gold-Bears - Dalliance
17. The Pains of Being Pure at Heart - Days of Abandon
16. Fear of Men - Loom
15. Nots - We Are Nots
14. Good Willsmith - The Honeymoon Workbook
13. Exhaustion - Biker
12. The Circulars - Ornamental
11. Lié - Consent

10. Flowers - Do What You Want To, It's What You Should Do
9. Christina Vantzou - N°2
 8. Doomsquad - Kalaboogie
 7. Total Control - Typical System
 6. Grouper - Ruins
 5. Savaging Spires - We Should Be Dead Together
 4. Social Junk - Give Up
 3. WV White - West Virginia White
 2. Nun - Nun

 1. Trick Mammoth - Floristry

Dreaming Tracks

~ ~

Αυτούς τους είχα μάθει πίσω στο 2011 από ένα καλό φίλο, όταν κυκλοφορούσαν το "Dead Seas". Τώρα το 2014 είναι με το ένα πόδι στο παρελθόν και οι Sea Pinks κυκλοφορούν το "Dreaming Tracks". Το τέταρτο άλμπουμ τους. Πιστή μπάντα οι Sea Pinks. Τις γουστάρω αυτές τις μπάντες. Τίμιες. Το μυαλό είναι ο Neil Brogan των Girls Names. Προφανώς θα πρέπει να είναι πολυάσχολος. Προφανώς. Επίσης ξεκάθαρο είναι οτι οι Sea Pinks δεν έχουν το μέγεθος των Girls Names, παρά το γεγονός ότι οι πρώτοι έχουν περισσότερο υλικό. Αυτό βέβαια δεν πρέπει να τους μειώνει στα μάτια σου. Αυτό το λέω σε περίπτωση που δεν τους ξέρεις. Γιατί αν τους ξέρεις και ακούς indie, θα τους έχεις ήδη σε κάποια εκτίμηση. Είπα σε κάποια. Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό. Ανα-Καλύπτουν όμως ζεστά τα όποια κενά χρόνου και συναισθημάτων παρουσιάζονται. Είναι κάτι σαν το παυσίπονο. Σου παίρνει για λίγο τον πόνο. Θα το βάλω ξανά και θ'αράξω στο τζάκι. Κάτι που κάνω λίγες στιγμές το χρόνο. Οπότε καταλαβαίνεις..  

Genre: Indie 

 Link: bandcamp
 

Dreamsalon - Soft Stab

~ ~

Κυριακή μεσημέρι και έξω ο ήλιος συστήνεται ξανά. Καλοσύνη μετά από καιρό, θέλεις να ακούσεις indie φυσικά, σου βγαίνει αυθόρμητα, κάτι σαν ανάγκη. Ψάχνεις να βρεις την επόμενη αγαπημένη ποπ μελωδία για να την ταιριάξεις με το φως να μπαίνει στο σπίτι ιδανικά. Στην πορεία σκοντάφτεις πάνω σε αυτό. Να κάνω μια στάση σκέφτεσαι, πατάς το πλέι και το κλικ σε κλειδώνει εκεί. Δε γαμιέται σκέφτεσαι, έτσι κι αλλιώς σε λίγο νυχτώνει. Μα κάτι μου λέει αυτό το όνομα. Προσπαθείς να θυμηθείς μα δεν οδηγεί πουθενά. Κάποτε η μνήμη έπαιζε NBA, τώρα τοπικό. Τα "Walkin' Past My Dreams" και "Animal" φροντίζουν να σε απαλλάξουν από κάθε είδους άγχη. Μνήμη out, ενέργεια in. Οι Dreamsalon αρχίζουν εντυπωσιακά αλλά το "Soft Stab", δεύτερο άλμπουμ τους, δε συνεχίζει ολόκληρο σ'αυτό το ρυθμό. Κατεβάζει και ταχύτητες αλλά το ενδιαφέρον παραμένει εκεί. Θα ήθελα όμως τα garage στοιχεία να έλειπαν. Αφαιρούν παρά προσθέτουν κατά τη γνώμη μου. Καθώς το ακούς ξανά και ξανά, αναμφίβολα το "Soft Stab" σε κερδίζει. Είναι καλός δίσκος. Απλά σε αφήνει κάπως ανικανοποίητο σε κάποιο βαθμό. Φεύγεις με την αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο αδικούν την ίδια τους τη μπάντα. Ίσως για τον επόμενο δίσκο θα ήταν καλύτερο να πάρουν λίγο το χρόνο τους και να μη βιαστούν τόσο πολύ. Μόλις πέρυσι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους..
 
Genre: Post-Punk / Garage
 
Link: bandcamp
 
 

Make It Happen

~ ~

Οι Le Man Avec Les Lunettes και το άλμπουμ τους "Make It Happen". Το πρώτο μετά από έξι χρόνια. Προφανώς και δεν ετοίμαζαν το "Make It Happen" για έξι χρόνια. Δεν πρόκειται για κανένα τέρας που θα σε μορφώσει μουσικά. Δε θα πέσει η μασέλα σου κάτω. Αλλά θα το αφήσεις να παίξει, κατά κάποιο τρόπο θα σε γοητεύσει, θα σε κερδίσει. Μέσα εκεί θα ακούσεις κομμάτια που θα σε πιάσουν με τη μία. Θα έρθουν και στιγμές όμως που θα βαρεθείς. Και μετά θα το ξαναβάλεις να παίξει γιατί δεν είσαι σίγουρος. Έπειτα από μερικά ακούσματα έχεις σημειώσει αυτά που θες και κάνεις σκιπ εκεί που η σελίδα είναι λευκή. Οι Le Man Avec Les Lunettes προσπαθούν να κάνουν ότι και οι περισσότερες indie μπάντες. Να δημιουργήσουν ένα μελωδικό ποπ άλμπουμ, το οποίο θα φέρνει στον ακροατή το χαζό αυτό χαμόγελο που όλοι ξέρετε. Οι περισσότερες φυσικά σταματάνε εκεί, λίγες προσφέρουν κάτι ουσιαστικότερο. Νομίζω ότι οι LMALL προς το παρόν ανήκουν σε κάτι ενδιάμεσο. Σίγουρα κάτι υπάρχει εκεί. Είναι κάτι τόσο εύθραυστο όμως που μπορεί να τους οδηγήσει είτε στην απογείωση είτε στην πτώση. Προς το παρόν το "Make It Happen" παραμένει ένας πραγματικά πολύ ευχάριστος δίσκος, με τα highlights του και τις ελπίδες για κάτι καλύτερο στο μέλλον..
 
Genre: Pop / Indie
 
Link: bandcamp
 


Lié - Consent

~ ~

Άντε κοριτσάρες μου, επιτέλους. Αγιάσαμε. Αν και σε κάποια φάση είχαν ξεμείνει από δισκογραφική, η That's Cool Records δεν πρέπει να δυσκολεύτηκε και πολύ για να τις υπογράψει. Το ντεμπούτο είναι εδώ λοιπόν και χωρίς να έχουν το παραμικρό σπρώξιμο(έτσι νομίζω τουλάχιστον). Τρία κορίτσια που δίνουν όση ενέργεια έχουν και αυτό αποτυπώνεται εύκολα στα τραγούδια τους. Αν και φέτος δεν άκουσα πολύ ποστ πανκ, θα πάρω το ρίσκο να πω ότι το "Consent" δικαιούται να βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα. Ίσως βέβαια μιλά και ο ενθουσιασμός μου. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να απαντηθεί εύκολα από τον φίλτατο Raggedy. Από τα πρώτα τους ep οι Lié είχαν φροντίσει να προειδοποιήσουν ότι κάτι καλό έρχεται. Βασικά παίζει να μου έλειψαν κιόλας αυτές οι κιθάρες. Είχα ζεσταθεί με το "Biker" των Exhaustion(να το ακούσεις) πριν μερικές εβδομάδες αλλά αυτό ήταν κάτι σαν απωθημένο. Είναι ο δίσκος που ανέφερα στην ανάρτηση των Circulars. Την ήθελα αυτήν την κυκλοφορία. Και στα εννιά κομμάτια του άλμπουμ δεν υπάρχει σταματημός. Σε πιάνει απ'τα μαλλιά και σε χτυπά στον τοίχο. Αδυνατώ να ξεχωρίσω κομμάτι. Ωμές καταστάσεις, ιδρώτας, έκσταση. Καλά, παίζει να μου βγαίνουν και τα στερητικά τώρα. Ξέρεις, σαν κάποιος να πάτησε το κουμπί. Φυσικά και αν καταφέρω να φτιάξω λίστα φέτος οι Lié θα είναι μέσα. Εντάξει, δε θα σου τα πρήξω άλλο, φαντάζομαι κατάλαβες ότι θα ήθελα να ακούσεις το "Consent"..
 
Genre: Post-Punk / Punk
 
Link: bandcamp
 
Lié - Casual Embrace from EL CHEAPO on Vimeo.

Omi Palone

~ ~

Το ντεμπούτο των Omi Palone είναι ακόμη ένα μη αριστούργημα που θα κοσμήσει τη δισκοθήκη του suicide dots. 90ίλα, τα πράγματα είναι απλά. Για όσους ζητάνε ένα πιο σύγχρονο σύνδεσμο κοιτάξτε τους Real Estate αλλά σε μια καλύτερη εκδοχή. Κατά τη γνώμη μου φυσικά. Δε θα είναι άστοχο όμως αν έρθουν στο μυαλό και οι Yo La Tengo. Είναι από τους δίσκους που για ένα σκαλί χάνουν μια μεγαλύτερη αναγνώριση αλλά έχουν ανέβει αρκετά για να τραβήξουν το ενδιαφέρον σου. Το αρνητικό είναι ότι ο δίσκος καταλήγει να είναι προβλέψιμος. Καλά, λες και οι Real Estate σφύζουν από εκπλήξεις. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Επίσης είναι σχετικά μικρός, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25 λεπτά. Κοίτα, δεν έχεις να χάσεις κάτι. Ούτε θα πέσουν σαγόνια κάτω βέβαια. It's up to you..
 
Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 

Measures of Joy

~ ~

Υπάρχουν μπάντες που για λόγους μουσικούς και μη, έχουν κερδίσει την εκτίμησή σου. Μπάντες που έχουν γίνει αποδεκτές σχεδόν από όλους τους μουσικόφιλους. Διόρθωσέ με, μα πιστεύω ότι οι Broadcast είναι μια από αυτές. Ενίοτε λοιπόν ξεπετάγονται μπάντες που σου φέρνουν στο μυαλό αυτές που αγάπησες. Είτε γιατί έχουν βαθύτατα επηρεαστεί, είτε γιατί θέλουν να πουλήσουν μούρη. Οι Virginia Wing έχουν την πολυτέλεια η φωνή της Alice Merida Richards να οδηγεί κατευθείαν στην Trish Keenan. Και τι πολυτέλεια. Αλλά μόνο με αυτό δε θα κέρδιζαν καμία μάχη. Κι ευτυχώς για εμάς δε μένουν εκεί. Το ντεμπούτο τους, "Measures of Joy", μόνο βαρετό δεν το λες. Στέκεται άξια δίπλα σ'αυτά που μπορεί να περιμένεις. Οι Virginia Wing παίζουν, πειραματίζονται, αφήνονται, μπλοκάρουν. Σαφώς και δεν είναι τέλειο το "Measures of Joy", σαφώς και δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει από την υπόλοιπη αγέλη. Εν τέλει υποκύπτει στις ίδιες του τις επιρροές. Και καλά κάνει. Δεν είναι αρνητικό αυτό. Ντεμπούτο είναι, έχουν όλο το χρόνο με το μέρος τους να τραβήξουν μπροστά. Και καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα ποπ διαμαντάκι, ικανό να παίξει αρκετές φορές στα ηχεία σου. Προσωπικά με ευχαριστεί πολύ να βγαίνουν τέτοιοι δίσκοι. Ίσως γιατί με οδηγούν πίσω, σε ευχάριστες αναμνήσεις. Όλα αυτά τα σύνθια, η φωνή, η αλληγορική τους ποπ..
 
Genre: Pop / Experimental
 
 

The Circulars - Ornamental

~ ~

Προσπαθώντας να μάθω νέα για μια post-punk μπάντα που γουστάρω και περιμένω εδώ και πόσο γαμημένο καιρό να βγάλει το ρημάδι το LP της, οδηγήθηκα μέσω του Facebook της στους Circulars. Σύνδεση? Καμία. Είναι σα να πηγαίνεις στο σταθμό τρένων, να ψάχνεις την αποβάθρα για να πάρεις το τρένο προς την κόλαση και ο σταθμάρχης να σε στέλνει στον παράδεισο. Είναι το κάρμα μάλλον. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην indie. Στα παλιά λημέρια όμως. Πριν την "επανάσταση". Όλη η λατρεία εκεί. Κάτι σαν τη φανέλα των Chicago Bulls που είναι ακόμη η ίδια και δε θα ήθελες να αλλάξει για κανένα λόγο. Κάποια πράγματα τα αναζητάς έτσι όπως ήταν. Στους Circulars λοιπόν και στο άλμπουμ τους Ornamental..
 
Genre: Indie / Pop
 
Link: bandcamp
 
 

Pretty Sad

~ ~

Φαίνεται ότι η Shelflife πέρασε ξανά από το κοσμηματοπωλείο για ψώνια. Λέγεται ότι το πακέτο που βρήκε είχε το από πάνω περιτύλιγμα. Πάνω του έγραφε Pretty Sad αλλά το πρόσωπό της μάλλον ήταν Pretty Happy. Κάποιος που στεκόταν δίπλα της την έβλεπε να απολαμβάνει τη στιγμή της προσμονής μέχρι να της φέρουν αυτό που είδε και διάλεξε. Κοιτούσε αδέξια γύρω της από την αμηχανία. Η αναμονή ήταν κάτι που πάντα τη "σκότωνε". Απλά ήθελε να το πάρει και να φύγει. Δάγκωνε τα χείλη της από χαρά καθώς βάδιζε πίσω στο σπίτι. Σκεφτόταν τη στιγμή που θα ανοίξει την πόρτα, θα πετάξει το παλτό και θα κάτσει στον καναπέ για να το ανοίξει. Το περπάτημα ήταν πιο γρήγορο πλέον. Θέλει να φτιάξει κάτι ζεστό προτού ξετυλίξει το δώρο της. Για κάτι τέτοιο μπορεί να περιμένει λίγο περισσότερο. Πριν προλάβει να επανέλθει από μόνη της, ο κοσμηματοπώλης διακόπτει τις σκέψεις της και την πληροφορεί ότι το αντικείμενο δε θα είναι έτοιμο προς παράδοση πριν το 2015. Απογοητεύεται αλλά το ότι θα μπορεί να έχει ένα δείγμα του μέχρι τότε επαναφέρει το χαμόγελο. Φεύγει με την ίδια χαρά, με την ίδια ανυπομονησία. Έτσι κι αλλιώς, έχει κάτι μαζί της..
 
Genre: Indie / Pop
 
Link: soundcloud
 
 

Manon Meurt

~ ~

Όταν ξεκινούσα αυτό το μπλογκ δεν είχα ιδέα πόσα πολλά μπλογκς μπορεί να έπαιζαν εκεί έξω. Στην πορεία έχασα το μέτρημα βέβαια. Ταυτόχρονα προσπαθούσα να κατανοήσω ποιος θα μπορούσε να είναι ο σκοπός ενός μπλογκ. Με τόσα σάιτς και μπλογκς να αναρτούν σχεδόν την ίδια μουσική με σένα, ποια ακριβώς διαφορά θα μπορούσε να κάνει το δικό σου? Μπορείς να πεις ότι δε χρειάζεται να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος σκοπός, απλά κάνεις αυτό που γουστάρεις, κάτι σαν ένα μουσικό ημερολόγιο. Μη γελιόμαστε, αν θέλαμε μόνο αυτό, απλά θα κρατούσαμε σημειώσεις σε ένα χαρτί η σε ένα γουόρντ. Όλοι ζητάμε κάτι παραπάνω, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο. Το ζήτημα και στοίχημα για ένα μπλογκ, κατά την προσωπική μου γνώμη, είναι να δίνει βήμα σε μπάντες άγνωστες, είτε νέες είτε παλιές. Σε μπάντες που θα δουν δύσκολα το όνομα τους στις μεγάλες φυλλάδες-σάιτς. Σε μπάντες που θα πιστεύεις ότι είναι κρίμα να μείνουν τόσο πολύ στην αφάνεια. Φυσικά υπό ορισμένα κριτήρια. Μουσικά κυρίως. Μπορείς βέβαια να μου πεις ότι στην εποχή που ζούμε αυτό είναι ακατόρθωτο και ότι εν τέλει, μια καλή μπάντα δύσκολα να μείνει έξω από το παιχνίδι. Δε θα διαφωνήσω αλλά αν υπάρχει κανόνας υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Εκεί δε θα διαφωνήσεις. Θέλω να πω, ποιο το νόημα αν όλοι είχαμε το ίδιο εξώφυλλο. Θα ήταν τουλάχιστον βαρετό. Πολλές φορές επιλέγω να παρουσιάσω μπάντες που μπορεί να μην έχουν το αριστούργημα στα χέρια τους αλλά δεν έχουν να ζηλέψουν και τίποτα από μπάντες που έχουν αποκτήσει ισχιαλγία από το σπρώξιμο. Μια από αυτές είναι και οι Manon Meurt από την Τσεχία. Είναι πολύ σημαντικό για μια μπάντα που έρχεται από χώρες όπως η δική μας ή η Τσεχία να σπάσει τα σύνορα. Να βγει έξω. Σκέψου πόσες δικές μας το έχουν κάνει και πόσες πιστεύεις ότι είναι κρίμα που έχουν παραμείνει άγνωστες έξω. Οι Manon Meurt δε ξέρω αν πρόκειται να κάνουν κάτι αξιόλογο αλλά έχουν βγάλει ένα αξιοπρεπέστατο EP, το οποίο τους έχει δώσει ήδη το διαβατήριο για να περάσουν στα διεθνή νέα. Και αυτό έμενα μου φαίνεται τόσο σημαντικό. Είναι δύσκολο να απεγκλωβιστείς από μια συγκεκριμένη νοοτροπία και να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό. Εύχομαι ότι καλύτερο στους Manon Meurt και σε όλους τους Manon Meurt που περιμένουν εκεί έξω. The truth is out there;)
Genre: Shoegaze / Indie
Link: bandcamp

Weed Hounds - S/T

~ ~

Τους πήρε ΜΟΝΟ τέσσερα χρόνια αλλά τελικά οι Weed Hounds κατάφεραν να κερδίσουν ένα σκαμπό στις καρδιές των indie ανώνυμων εξαρτημένων. Οι Weed Hounds, μάλιστα, είναι τόσο συντετριμμένοι και στεναχωρημένοι από αυτήν την αργοπορία που οι ενοχές που αισθάνονται απέναντι στους φιλάθλους, συγνώμη φανς, τους οδήγησαν στο να μοιράσουν το ευαγγέλιο δωρεάν. Τώρα μπορείτε να προσεύχεστε όλοι for free! Δεν είναι τέλειο? Ναιιιι! Και τα δέκα(10) αποσπάσματα του ιερού κειμηλίου έχουν έντονη επιρροή από τις ιερές γραφές των 90'ς. Οι έντονα μυημένοι στην τότε εποχή Weed Hounds έχουν όλους τους πατριάρχες εικόνισμα και δε φαίνεται να τους νοιάζει τίποτε άλλο. Όλους τους άλλους τους έχουν γραμμένους στο χόρτο τους. Μάλιστα υπάρχουν έντονες φήμες ότι οι κιθάρες έχουν γραφτεί στην Αραμαϊκή και ότι η Laura Catalano πίνει αγίασμα. Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτήν την βιβλική ιστορία. Λέγεται ότι ο Kevin Shields προσπάθησε να τους δαγκώσει στο λαιμό και να τους σταυρώσει γιατί ήθελε το δίσκο πιο shoegaze, πιο κοντά στην πρέζα. Από τότε οι Weed Hounds κυκλοφορούν με σκόρδο και ασήμι..
 
Genre: Indie
 
Link: get it!
 

Wish - S/T

~ ~

Ο Kyle Connolly αφού πέρασε ως μέλος από αρκετές μπάντες, τα έβαλε κάτω, είδε τι είχε και τους βάφτισε Wish. Τον ίδιο και κάτι mates από τις προηγούμενες μπάντες. Το ντεμπούτο τους το ηχογράφησαν σε δύο μέρες και όπως λένε και τα δόντια του σε μια συνέντευξη, αυτό έγινε επειδή.."I wanted it to be spontaneous. I wanted there to be mistakes", για να συμπληρώσει.."fuck-ups are barely concealed in the layers of reverb and distortion". Ο δίσκος λοιπόν δεν είναι κακός αλλά δε θα έλεγα ότι θα σε ταρακουνήσει κιόλας. Αν και μια παρέλαση ονομάτων όπως Sonic Youth και Pavement σίγουρα θα σε κάνει να πατήσεις το πλέι, έστω και με τη μούρη λίγο ξινή. Και η αλήθεια είναι ότι βρίσκονται εκεί, ο Kyle Connolly και οι mates κάνουν υπερτίμια προσπάθεια. Σε κομμάτια όπως το "Slacker" σταματάς και γουστάρεις. Είναι από αυτά τα κομμάτια που δίνουν ένα βαθμό παραπάνω στο άλμπουμ. Αν, πάντως, υπάρχει κάτι που με ενοχλεί πιο πολύ στο "Wish", αυτό είναι οι ματιές που ενίοτε ρίχνουν στα 60's και νομίζω ότι είναι εντελώς αχρείαστες. Δε βρίσκω το λόγο να γυρνάνε εκεί. Τους προτιμώ 90's. Δικοί σου μεσιέ..
 
Genre: "It's all in your head, go catch the rain"
 
Link: bandcamp
 

Aerofall - S/T

~ ~

Με βλέπω να βολτάρω στη Ρωσία για καιρό ακόμη. Αλλά στην ίδια πόλη, το Rostov-on-Don. Οι Selekhov που είναι από εκεί με οδήγησαν στους Aerofall. Κι αυτοί έβγαλαν το ντεμπούτο τους φέτος. Χαζεύοντας λίγο για την πόλη στο ίντερνετ, έμαθα ότι από το Rostov-on-Don είναι και οι Motorama. Απλά το λέω αυτό. Οι Aerofall είναι οι shoegaze της παρέας. Πενταμελές σχήμα, ωραίες κιθάρες, ωραία και η φωνή της Yana, το μόνο κορίτσι της μπάντας. Η διαφορά με τους Selekhov είναι ότι οι Aerofall κυκλοφόρησαν στη Hands And Moment. Δε νομίζω ότι έχουν να ζηλέψουν κάτι από τις σύγχρονες shoegaze μπάντες. Κάθε άλλο. Χωρίς να έχουν τελειοποιήσει αυτό που κάνουν και με τα κένα που μπορεί να βρεις, να τολμήσω να πω οτι δεδομένου των αναλογιών, το ντεμπούτο τους μοιάζει να βρίσκεται τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με "αγαπημένα" άλμπουμς διαφόρων περιοδικών και σαιτ. Φαντάζομαι ότι οι φανς θα βρουν το δίσκο αρκετά ενδιαφέρον..
 
Genre: Shoegaze / Indie
 
Link: soundcloud
 
 

Selekhov - S/T

~ ~

Ο χειμώνας έρχεται και η Ρωσία στρώνει τα χιόνια της. Ένας βοριάς φθάνει για να νιώσεις το κρύο στο πρόσωπό σου. Στο δέμα έχει βάλει κι αυτούς. Το τρίο που απαρτίζει τους Selekhov. "It shouldn't snow at this time of year.." μας έλεγε ο σοφός Damon. Και δανείζομαι επίσης μια πρόταση από το Impose, για άλλο δίσκο βέβαια, αλλά επίκαιρη. Λέει: "There is something wonderful about finding music that impresses you with no expectations". Αυτό ακριβώς. Για να μην τα φουσκώνω, βγάλε άμα θες το impresses έξω. Κράτα το no expectations και όταν θ'ακούσεις το ντεμπούτο τους πιστεύω ότι θα το βάλεις πίσω στην πρόταση. Βασικά φαντάζομαι ότι είναι ντεμπούτο, δε βρίσκω και πολλές πληροφορίες. Εδώ λοιπόν εγώ ακούω post-punk, shoegaze και μια μπάντα που δεν έχει τίποτα να χάσει, μια μπάντα που δε βάζει στοιχήματα απλά παίζει αυτό που γουστάρει και πειραματίζεται. Όλα τίμια. Έντεκα κομμάτια, τα περισσότερα πάνω από τέσσερα λεπτά, δίσκος γεμάτος, όχι τσιγκουνιές, όχι radio friendly, μόνο ιδρώτα. Δώσε μια ευκαιρία, πρέπει να τρέξω, έχω υποσχεθεί και κάτι στον truant..
 
Genre: "Fly, Gagarin! Fly!"
 
Link: bandcamp
 
 

Orphan Fairytale

~ ~

Αφήνω για λίγο τις κιθάρες, βλέμμα εκεί που παλιά σύχναζα πολύ περισσότερο. Πολλά και αγαπημένα ambient βράδια, με παρέα ή μόνος. Η Orphan Fairytale είναι από το Βέλγιο, εκεί που πέρασα το καλύτερο εξάμηνο της ζωής μου. Εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορεί μουσική σε διάφορα labels και φέτος ήρθε η στιγμή να μαζέψει δουλειές της από την περίοδο 2008 - 2011 και να τις βάλει σε ένα διπλό LP. Χορηγός η Aguirre Records. Η Eva Van Deuren, το πραγματικό της όνομα, δημιουργεί μια παιχνιδιάρικη πειραματική ατμόσφαιρα την οποία τα τρία τελευταία βράδια ακούω συνεχώς. Δεν έχει τους θορύβους και τις τραβηγμένες "σιωπές" που ενίοτε παρουσιάζουν εφάμιλλοι δίσκοι. Που προσωπικά δε μου αρέσουν και τόσο πολύ, κάπου με κουράζουν αρκετά και τους απορρίπτω πριν καν ολοκληρωθούν. Αυτό δε σημαίνει ότι η Orphan Fairytale βρίθει από συγκλονιστικές ιδέες και μουσικές καινοτομίες αλλά παρουσιάζει κάτι ενδιαφέρον, ένα ωραίο τριπ και όταν προσεγγίζει τη σκοτεινή της πλευρά, το αποτέλεσμα είναι ακόμη καλύτερο. Η ιστορία λέει, θα το διαβάσεις και στο bandcamp αυτό, ότι της ζητήθηκε να ανοίξει και συναυλία των Sonic Youth, μιας και ο Thurston Moore δήλωνε φαν της μουσικής της. Είναι κάποιο γαλόνι. Αν λοιπόν είσαι της φάσης προχώρα. Το εξώφυλλο δεν είναι από αυτήν την κυκλοφορία, "My Favorite Fairytale", αλλά από "Comets Come Alive" που κυκλοφόρησε στη Blackest Rainbow το 2012..
 
Genre: Experimental / Electronic
 
Link: bandcamp
 

Modern Marriage

~ ~

Μένω στο Portland, έτσι για να πάω κόντρα στον κύριο σπιράλ. Δύο κορίτσια, ένα αγόρι, οι Modern Marriage. Ακόμη δεν έχουν κάποια "αξιοπρεπή" κυκλοφορία, παρά μόνο μια κασέτα με εφτά κομμάτια. Οι δυνατότητες για κάτι καλό στο μέλλον είναι εκεί όμως. Στο χέρι τους είναι με μια καλή παραγωγή και περισσότερο δέσιμο να εκτοξευθούν. Κομμάτια όπως τα "elvis" και "the heat" μένουν στο μυαλό, αν και στο δεύτερο σου δίνουν την εντύπωση ότι κάπου χάνονται. Στο τελευταίο κομμάτι, "october" θα μπορούσαν να ακούγονται πιο δυνατά, να το πάνε μέχρι το τέλος. Γενικά, σε κάποια σημεία θα μπορούσαν να παίξουν με περισσότερη ένταση. Το θέμα είναι τώρα τι θα κάνουν, μιας και αυτή η κυκλοφορία πάει πίσω στις αρχές το 2013 και δεν υπάρχουν νέα από πλευράς τους. Συναυλίες δίνουν ακόμη πάντως. Ποιος ξέρει, μόνο ο σπιράλ;)
 
Genre: Post-Punk
 
Link: bandcamp
 

Lubec - The Thrall

~ ~

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν ακούμε "λάθος" μουσική? Δηλαδή, μήπως αυτά που ακούμε δεν είναι και τόσο, πως να το πω, της προκοπής? Μήπως ζούμε στο μουσικό συννεφάκι μας και απλά νομίζουμε ότι ακούμε τα καλύτερα και τα πιο γαμάτα? Αυτή τη συζήτηση είχα προχθές μ' ένα φίλο. Δεν κατέληξε πουθενά φυσικά. Δε θα μπορούσε. Πάρε για παράδειγμα τους μέταλλους. Υπάρχει περίπτωση να μη σε κοιτάξουν περίεργα αν τους πεις ότι ακούς indie? Και φυσικά μέσα τους θα προσπαθούν να πνίξουν το γέλιο τους. Μα τι ακούει ο βλάκας. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το μέταλ ρε, θα σου πει. Και αυτό ισχύει για όλους. Αυτοί που είναι χωμένοι στην ηλεκτρονική μουσική να δεις. Εκεί να δεις κόμπλεξ. Όχι ότι η φάρα μας δεν έχει, το αντίθετο. Κι εμείς τα ίδια κάνουμε. Κύκλος είναι. Δεν αρχίζει πουθενά, δεν τελειώνει πουθενά. Αν προσπαθήσεις να βάλεις μια τελεία σε όλο αυτό μάλλον θα κόψεις την πρόταση στη μέση και θα μηδενιστείς. Μάλλον απλά αποδέχεσαι αυτό που σου αρέσει χωρίς ντροπές και το υποστηρίζεις. Τώρα, σε ποια θέση ανήκει στον κατάλογο, δε σε νοιάζει. Ούτε σε ποια σειρά. Συνεχίζεις με αυτά που προσεγγίζουν περισσότερο εσένα, σαν προσωπικότητα.
Και φτάνω στο σημείο όπου κάπως πρέπει να πέσει μια γέφυρα για να περάσουν οι Lubec, δεν πέφτει ποτέ, οι Lubec είναι από κάτω και παίζουν, ίσως ότι πιο 90's άκουσα φέτος, μπορεί και να υπερβάλω, δε θα είναι και πρώτη φορά, μου άρεσαν αρκετά, μου θύμισαν τα χρόνια που έμενα στην Αθήνα, τους βρώμικους δρόμους της, το Deca, το Plan B, το Mad, μου θύμισαν την πρώτη φορά που ταξίδεψα στο εξωτερικό, στο Λονδίνο, μακάρι να ξαναπάω, οι Lubec δεν είναι από το Λονδίνο, είναι από το Portland, USA, εκεί δεν έχω πάει ποτέ, σιγά μην πάω κιόλας, που να πας εκεί, έχω άλλα μέρη στη λίστα, όλα τους έχουν βρώμικους δρόμους, ζέχνουν, το Portland τι έχει, έχει τους Lubec, έχει τους indie Lubec, έχει τους shoegazers Lubec, έχει την κασέτα τους, μα γιατί βγήκε μόνο σε κασέτα, τι στο διάολο, όσο το ακούω θέλω να το ξανακούω, απίστευτη πρόταση, όσο το ακούω θέλω να το ξανακούω, τέλειωσα το λύκειο με καλό βαθμό αλήθεια, τελεία πουθενά, θα βάλω δύο για να πιάσει σίγουρα..

Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 
 

We Come From the Same Place

~ ~

Συναισθηματικά μιλώντας, το νέο άλμπουμ των Allo Darlin', "We Come From the Same Place", θα σου δώσει όλα αυτά που μπορεί να ζητάς και περιμένεις. Αυτά που πήρες και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Στο "We Come From the Same Place" γυαλίζουν ακόμη πιο πολύ την πολύτιμή τους ποπ. Την κάνουν να αστράφτει. Κάτι εύθραυστο. Και μου αρέσει που η φωνή της Elizabeth Morris είναι εκεί μπροστά, να πέφτει το φως πάνω της. Σαν η υπόλοιπη μπάντα να παίζει ένα βήμα πίσω της. Η παραγωγή είναι μια χαρά, όλα μοιάζουν τέλεια. Και ίσως είναι. Το μόνο σημείο στο οποίο πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται είναι η αλλαγή. Οι Allo Darlin' δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Δεν ακούς κάτι καινούριο. Ωστόσο σου αρέσει. Και πολύ. Απλά, αναπόφευκτα, είναι κάτι που περνά από το μυαλό σου. Δεν είναι κι εύκολο νομίζω για τέτοιες μπάντες να προχωρούν σε ριζικές αλλαγές στον ήχο τους ή έστω να πειραματίζονται έξω από το δίχτυ ασφαλείας. Όχι τόσο μουσικά αλλά εγκεφαλικά. Μοιάζει δύσκολο σε μένα να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Και ίσως δε χρειάζεται κιόλας. Και ίσως θα ήταν κατά κάποιο τρόπο άδικο να απαιτείς κάτι τέτοιο από μπάντες όπως οι Allo Darlin', οι Camera Obscura και άλλες. Απλά τις αγαπάς γι'αυτό που ξέρουν να σου δίνουν. Και γιατί αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα..
 
Genre: Pop
 



Cosines - Oscillations

~ ~

Αν έχεις ήδη διαβάσει κριτικές για το ντεμπούτο των Cosines, τότε θα έχεις καταλήξει σε δύο ονόματα και θα κάθεσαι αναπαυτικά με το "Oscillations" στα ηχεία. Τα δύο ονόματα είναι, Belle & Sebastian και Stereolab. Stuart Murdoch και Lætitia Sadier. Να ξεκαθαριστεί ότι το "Oscillations" δεν είναι αριστούργημα. Ούτε διαμάντι. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος που αξίζει τα λεφτά του και το χρόνο σου. Η κοπελιά στην πόρτα είναι πανέμορφη και το "Out Of The Fire" ίσως το πιο radio friendly κομμάτι του δίσκου. Το πρώτο μισό του "Oscillations" είναι γενικά πιο "friendly". Το υπόλοιπο είναι για μας, τα αρρωστάκια. Ριφς, σύνθια, ποπ, βελούδινη επανάσταση. Πάρ'το χαμπάρι βρε, η χρονιά είναι indie..
 
Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 

Peppermint Kisses

~ ~

Δε θα έχεις καθόλου άδικο αν φέρεις στο μυαλό σου τους Blonde Redhead καθώς ακούς τους Peppermint Kisses. Το "Woodland Mischieves" είναι το πρώτο τους σινγκλ και το άλμπουμ ετοιμάζεται. Τα σύνθια του Joseph Andretti μαζί με τη φωνή της Jenny Andretti(είναι ζευγάρι) δημιουργούν αυτήν την απόκοσμη ατμόσφαιρα, αντίστοιχη με αυτήν της Ela Orleans. Οι Peppermint Kisses ίσως θα ήταν μια από τις επιλογές για το τι θα άκουγες αν έβλεπες το βόρειο σέλας. Να υποθέσω ότι το LP δύσκολα θα ξεφύγει του θέματος και ότι χλωμό να κρύβονται εκπλήξεις αλλά είναι κάτι που δε με χαλάει καθόλου..
 
Genre: Pop
 

Slum of Legs - Begin to Dissolve

~ ~

Το Μάρτιο δήλωνα ενθουσιασμένος για τα κορίτσια αυτά και τώρα το ξανακάνω. Αφορμή το νέο σινγκλ. Επίσης δηλώνω ανυπομονησία για το άλμπουμ που λογικά θα έρθει την άνοιξη και θα σπείρει. Πες μου ότι δεν κάνω λάθος και θα βγάλουν ένα από τα πιο γαμηστερά άλμπουμ. Μου αρέσουν πολύ αυτές. Και μου αρέσουν ακόμη πιο πολύ γιατί δε βλέπω να τρώνε σπρώξιμο. Έρχονται ύπουλα. Θέλουν να σε πιάσουν ανυποψίαστο. Το "Begin to Dissolve" είναι η πρώτη κυκλοφορία μετά την κασέτα που είχαν βγάλει. Να τις παρακολουθήσεις αυτές. Και τις κιθάρες τους..
 
Genre: Riot grrrl / Indie
 
Link: bandcamp
 

We Should Be Dead Together

~ ~

Πίσω στο Γενάρη είχα κάνει ανάρτηση το "We Should Be Dead Together" σαν κομμάτι, έχοντας την εντύπωση ότι θα ήταν μέρος ενός LP. Η εντύπωση εν μέρει αποδείχθηκε σωστή γιατί ναι μεν οι Savaging Spires κυκλοφόρησαν κάτι με αυτό μέσα αλλά οι ίδιοι το ονόμασαν EP και είπαν ότι ένα "κανονικό" άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σύντομα. Το EP αυτό βέβαια, αποτελείται από 11 κομμάτια. Και σίγουρα πάνω από 40 λεπτά. Κανένα από αυτά χαμένο. Το "We Should Be Dead Together" είναι απλά υπέροχο. Θα σε κάνει να θυμώσεις, να πικραθείς, να ηρεμήσεις, να νιώσεις χαρούμενος και νηφάλιος. Οι επιρροές του πάνω σου μεταλλάσσονται συνεχώς, από κομμάτι σε κομμάτι. Όπως κι εμείς οι ίδιοι άλλωστε. Δε ξέρω με τι σκεπτικό έδωσαν τον τίτλο του EP σε αυτήν την κυκλοφορία. Σκέψου ότι στη side A θα βρεις μόνο το πρώτο κομμάτι και τα υπόλοιπα 10 στη B. Τόσο καλύτερο είναι αυτό που θέλουν να βγάλουν έπειτα από αυτό? Κι αν αυτό άρεσε τόσο πολύ τι μπορείς να περιμένεις? Πειραματική folk και ένα κάρο άλλες επιρροές. Πολύ απλό σε σημεία αλλά ευθύ. Ένας πολύ ωραίος τρόπος να καλωσορίσεις το φθινόπωρο. Μπορείς να το ακούσεις στο spotify..
 
Genre: Experimental Folk
 

Flowers - Do What You Want To...

~ ~

Μόνο για τα "Joanna" και "Young" δίνω στο ντεμπούτο των Flowers άριστα. Αν το "Chorus" των Literature είναι ένας fun δίσκος, τότε το "Do What You Want To, It's What You Should Do" είναι συναίσθημα. Καθαρό συναίσθημα. Όταν άκουσα το "Joanna" ήρθε στο μυαλό μου η αντίδραση που είχα όταν πρωτοάκουσα το "Into the Wilderness" των Burning Hearts. Αν και διαφορετικά κομμάτια, ήταν σα να ερχονταν από την ίδια πηγή. Χωρίς να τους βάζω στο ίδιο ράφι. Η επιστροφή στη μπλογκόσφαιρα με βρίσκει αγκαλιά με δύο υπέροχους indie δίσκους και από ένα χαμόγελο για τον καθένα..
 
Genre: Indie
 
 

Literature - Chorus

~ ~

Τι λέει τώρα κάποιος? Γεια? Κάτι τέτοιο ε? Ναι. Ήταν περίεργο το καλοκαίρι. Σε όλο αυτό το διάστημα αποχής δεν άκουσα καθόλου μουσική. Καθόλου όμως. Δεν παρακολούθησα κανένα μπλογκ, κανένα σάιτ. Αυτοί οι δύο μήνες ήταν μουσικά νεκροί. Αλλά εντάξει, υπάρχουν και κάποια πράγματα που last forever. Δε ξέρω πόσο θ'αντέξει τούτο το μπλογκ αλλά για όσο κι αν είναι ας προσπαθήσει να γίνεται σε φάση "fun". Να υπάρχει όρεξη. Με βάση αυτό το σκεπτικό επιλέχθηκε το "Chorus" των Literature. Γιατί είναι fun. Για να δώσει αυτό το θετικό σπρωξήδι. Και τους περίμενα αυτούς. Το πρώτο τους άλμπουμ, "Arab Spring", ήταν πολύ αξιόλογο. Και νομίζω ότι το "Chorus" στέκεται αντάξια δίπλα του και ίσως δείχνει και λίγο ψηλότερο. Indie, μέχρι να σκάσεις. Σκάω, το παίρνω και φέυγω. Για πλούσια κείμενα μην περιμένεις. Ποτέ δεν ήταν στα φόρτε μου άλλωστε. Άντε, καλό φθινόπωρο..
 
Genre: Indie
 
Link: stream
 
 

Mersey - On A Lease

~ ~

Λέει ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και οι Mersey αφήνουν πολύ καλές εντυπώσεις με το πρώτο τους κομμάτι "On A Lease". Η φάση είναι, "είμαστε Αυστραλοί, σπουδάζουμε αγγλική φιλολογία στο Μάντσεστερ και μας αρέσει η indie". Το ένιωσα το "On A Lease", έπαιξε αρκετές φορές στα ηχεία και αν κατάλαβα καλά από τις αναρτήσεις τους στο facebook θα κυκλοφορήσουν κάτι, δε ξέρω τι, σχετικά σύντομα. Από την άλλη, ιτς του σουν του νόου, που τραγουδούσαν και οι The Orioles. Τεσπα, πρώτο δείγμα θετικό, ελπίζω να είναι όντως ντοπέ..
 
Genre: Indie
 
Link: bandcamp
 

The Icypoles

~ ~

Είναι ξεκάθαρο ότι φταίει το Μουντιάλ. Το Μουντιάλ και ο Φαντασμένιος. Τι γιατί? Μουντιάλ ΧΩΡΙΣ Φάντα ΔΕ γίνεται! Κάτσε δίπλα στον Φαντασμένιο να μάθεις μπαλίτσα. Μακράν τα πιο αγαπημένα τουίτς. Και τι σχέση έχει το Μουντιάλ με τις Ιτσύπολες? Αν λοιπόν θελήσεις να απεξαρτηθείς από αυτό βάλε ένα βραδάκι τις Ιτσύπολες. Ότι πιο αντι-ποδοσφαιρικό κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Με λίγη προσπάθεια θα τα καταφέρεις. Θα με μισήσεις στην αρχή. Κάποιοι Vikings θα τα παρατήσουν, ενώ οι υπόλοιποι 2-3 γενναίοι που θα συνεχίσουν μαζί μου, θα παραιτηθούν κι αυτοί μόλις αρχίσει το Μουντομπάσκετ. Τεσπά. Οι μισές (Isobel Knowles και Tara Shackell), μοιράζονται εμπειρίες από την Architecture in Helsinki εποχή τους. Κάποιο βιογραφικό. Σα να φώτισε λίγο. Το "My World Was Made For You" είναι το ντεμπούτο τους. Η μουσική τους είναι κάτι από twee, doo-wop, indie και γενικά όλα αυτά τα στοιχεία που σε κάνουν να φοράς Camera Obscura μπλουζάκι. Οι στίχοι τους από την άλλη είναι πιο απλοί κι από χάρακα. Αλλά εντάξει, αυτό θα με πείραζε αν έπαιζαν post-punk. Κάτι τελευταίο για τις Ιτσύπολες? Χμμμ, υπάρχουν στιγμές εκεί εξώ που τους ανήκουν. Το θέμα είναι αν βαδίζεις κι εσύ προς τα εκεί..
 
Genre: Indie / Twee
 
Link: bandcamp
 
 

HSY - Cyber Bully

~ ~

Τον προηγούμενο Σεπτέμβρη οι HSY είχαν βγάλει ένα από τα αγαπημένα μου EP της χρονιάς. Σε φάση, απλώνω ελπίδες πάνω τους για ένα πολύ καλό LP. Το LP δεν έχει έρθει ακόμη αλλά τον Απρίλη έβγαλαν δύο νέα κομμάτια, τα "Cyber Bully" και "Phantasm Blast". Και αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε και το βίντεο του "Cyber Bully". Από κάτω είναι αλλά να ξέρεις ότι παίζει και ν' αηδιάσεις το κατιτίς. Βέβαια, αν σου αρέσει το αίμα και δεν έχεις θέμα με αρρωστίλες πάτα πλέι. Για τους απροπόνητους παίζει και chill-out room με soundcloud. Οι HSY πάντως με ή χωρίς βίντεο αρρωστάκια είναι και τιμιότατοι σ' αυτό που κάνουν. Και παράγουν σκοτάδι. Σε φάση, καμία ελπίδα. Κανένα φως. Όπως και να έχει, το "Cyber Bully" θα σε βγάλει από τα ρούχα σου. Μετά από αυτό πάντως, το "Phantasm Blast" το λες και shoegaze(αστειάκι είναι)..
 
Genre: Cyber Punk
 
Link: bandcamp
 
 

Between Two Waves

~ ~

Κι αφού το πλίσκεν τέλειωσε κι αφού είπες άντε και του χρόνου τώρα, η EardrumsPop φέρνει το δεύτερο ιντερνετικό της φεστιβάλ στον υπολογιστή σου. Between Two Waves. The Second Wave. Μία υπερσυλλογή σπασμένη σε τρία κομμάτια. Το κατέβασμα είναι δωρεάν. Και στο φάκελο που θα κατεβάσεις έχει booklet με συνεντεύξεις και πληροφορίες για τις μπάντες που συμμετέχουν. Φάση και το μαλακτικό στο πακέτο με το σαμπουάν. Αλλά να, κάτσε, γιατί να τα λέω εγώ?
"For almost a year, we at EardrumsPop have been working with our favourite bands and illustrators, and made a new collaboration compilation, “Between Two Waves – The Second Wave”. Those who have followed us for some time, know that the first “Between Two Waves” was released in 2009. Now, we’re soon ready to release the new “Between Two Waves – The Second Wave”. Here are some details about it. The basic idea behind these compilations, is that two bands make one song together as a collaboration, and find a new name for their project. Last time, 40 collaborations participated, and projects like Tiny Fireflies and Baffin Island continued their work together and have released records and toured after the release. This time, we have worked with almost as many as last time, but we have been stricter on sound, style and quality in general, so we ended up with 31 projects. That’s around 62 bands involved! Many already plans to continue working together."
3 volumes, 31 songs, 62 bands, free download
Κάμερα σε μένα. Μπάντες που μετέχουν(όχι όλες φυσικά): The Bilinda Butchers, Boyish, Finnmark!, Evripidis & His Tragedies(η Ελλάδα πάει μουντιάλ), The Very Most, Arts & Leisure, The Spook School, Fireflies και πολλές πολλές άλλες. Χαμός γίνεται. Ίσως βρεις και τη χαμένη φωνή των Σουουνς..
 
Genre: Indie Pop
 
 

When It Comes

~ ~

Που να σου πάει στο μυαλό ότι αυτές είναι Γιαπωνέζες? Με την καμία. Πως, όταν πιάνεις για παράδειγμα το indie "Walk Away" και απλά αναρωτιέσαι. Και το κάνουν εξίσου καλά ακόμη κι όταν θέλουν να αλλάξουν πορεία και να κινηθούν προς το post-punk. Για παράδειγμα στο κομμάτι "Just Like War". Το μπλογκ είχε αναφερθεί στα κορίτσια και το 2011 αλλά από τότε δεν έτυχε να ακούσω κάτι νέο από τις She Talks Silence. Το "When It Comes" φαίνεται να είναι ένα από τα καλύτερα ep που έχουν κυκλοφορήσει φέτος, ενώ τα περισσότερα κομμάτια μπορείς να τα βρεις διάσπαρτα σε youtube και soundcloud. Τα πιο πολλά μάλιστα είναι παλιά, ενώ υπάρχουν και ένα-δυο καινούρια. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι μετά από ένα χρόνο νηστείας από συναυλίες, το ρόδι σπάει και θα πάω να λιώσω στο Plisskën. Επιτέλους συναυλία ρε. Μα τι σκατά..
 
Genre: Indie / Post-Punk
 
Link: soundcloud
 
 

Total Control - Typical System

~ ~

Πέρασαν τρία χρόνια από το προηγούμενο LP των Total Control και τελικά το επόμενο βήμα τους, "Typical System" έφθασε. Κι αν τα σύνθια στο "Bloody Glass" που ανοίγει το άλμπουμ σε μπερδεύουν, μη φοβάσαι, η σύνεχεια του "Typical System" έχει αυτό που περιμένεις ν'ακούσεις. Όχι ότι το "Bloody Glass" θα σου κακοπέσει αλλά όπως και να το κάνεις οι χορδές τους ακούγονται διαφορετικά. Τουλάχιστον μέχρι το "The Ferryman" όπου εκεί γυρνάνε πάλι το διακόπτη. Α ναι, είναι και το "Flesh War". Σαφώς και τους προτιμώ όταν είναι κιθαριστικοί αλλά νταξ και η άλλη πλευρά έχει να δώσει. Μου δίνουν την εντύπωση ότι ψοφάνε για να κάνουν ένα kraut ξέσπασμα. Κάτι που φάινεται στα δύο τελευταία κομμάτια. Ο δίσκος είναι κομμένος στα δύο. Από τη μία κιθάρες και από την άλλη σύνθια. Μπορεί να άργησαν λιγάκι αλλά το "Typical System" είναι ένα μικρό διαμαντάκι που περιμένει να το ανακαλύψεις και δεν πρόκειται να σε απογοητέψει. Σε καμία περίπτωση..
 
Genre: Post-Punk
 
Link: bandcamp
 
 

Brave Radar

~ ~

Τίποτα το συγκλονιστικό, τίποτα το ιδιαίτερο, κανένας λόγος για να κάνεις φασαρία. Είναι για τις ημέρες που η ζέστη σου τρυπά τα κόκαλα, για τις ημέρες που κυκλοφορείς στο σπίτι(ή και στο δρόμο, ξέρω γω) με το σώβρακο και μ' ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι. Μπουκάλι, όχι κουτάκι. Το κουτάκι χαλάει τη φάση κάπως. Δε μου κάθεται, δεν κολλάει. Και η μπύρα μικρή, όχι των 500. Και ανοίγεις το ραντάρ και περιμένεις να σβήσεις από τη βαρεμάρα. Σε κυριεύει πλήρη απάθεια. Άσε, μη βάλεις τσόντα, δε θα πιάσει, ξεκόλλα. Σε φάση θες μόνο να ξεραθείς σε καμια καρέκλα, να χυθείς τελείως χωρίς να νιώθεις την παραμικρή δύναμη για να κουνηθείς. Αηδία. Ναι το ξέρω. Τότε είναι που ακούς το ραντάρ. Είναι και δεν είναι κολακευτικό αυτό για το ραντάρ, δε νομίζεις? Δε γαμιέται, βαριέμαι τόσο πολύ που θα το ξαναβάλω..
 
Genre: Beer & Pants
 
Link: bandcamp
 

Alvvays // Los Waves

~ ~

Είσαι πιτσιρικάς κι ετοιμάζεσαι να πας κατασκήνωση. Πρώτη φορά. Πιτσιρικάς μεν, αρκετά μεγάλος δε για να χαίρεσαι ότι εκεί θα έχει και κορίτσια. Μόνο με τη σκέψη η στύση φθάνει στον αφαλό. Τόσο καλά. Δε βλέπεις την ώρα να ξημερώσει. Και όταν θα είσαι εκεί, να βραδιάσει. Πως θα πείσεις όμως τα κορίτσια? Εντάξει, δεν είσαι άσχημος αλλά εδώ που τα λέμε..έλα μωρέ καταλαβαίνεις, δε θέλω να μιλήσω έτσι μπροστά στους φίλους σου. Πάμε παρακάτω. Από ομιλία ψιλό χάλια, δεν το έχεις και πολύ, το παραδέχεσαι και ο ίδιος άλλωστε. Μαλάκα, δε θέλω να γυρίσεις πίσω στεγνός. Έλα να γράψουμε καμιά κασέτα, κάτι που θα αρέσει και στα κορίτσια. Ξέρεις τώρα, βραδάκι, μουσική, το πρώτο τσιγάρο, κάτι θα γίνει ρε μην αγχώνεσαι. Τι έχουμε? Τι Swans ρε, θα σε διώξουν ρε. Ούτε οι ομαδάρχες δε θα τους θέλουνε. Κατασκήνωση είναι. Έλα, πάμε να βρούμε κάτι φρέσκο που δε θα το ξέρουνε. Να πουλήσεις και μούρη. Να, τι καλύτερο από αυτά τα δύο. Εντάξει ρε, οι δεύτεροι δε βγάλανε ακόμη άλμπουμ, αλλά στο βιντεάκι του "Darling" έχουν τη φάτσα του Damon Albarn. Ναι ρε, αυτή που είναι και στο βιβλίο που έχεις. Μια στύση δώρο για τους Los Waves. Και το κομμάτι μια χαρά είναι. Καλοκαίρι φάση ρε, τι άλλο θες? Το ίδιο και οι Alvvays. Βάλε στο κορίτσι το "Next Of Kin". Ή κάτι άλλο από εκεί μέσα. Πριν κάτι μήνες σου είχα πει για το "Adult Diversion". Μάλλον με είχες γράψει. Σε βλέπω να κάνεις το ίδιο. Μαλάκα σε ζηλεύω, θα περάσεις τέλεια..
 
Genre: Pop
 
 
 

Gold-Bears - Dalliance

~ ~

Όταν ακούς το νέο δίσκο των Gold-Bears, φαντάσου ότι αισθάνεσαι κάτι παρόμοιο με αυτό που μπορεί να πυροδοτεί το παιχνιδιάρικο χαμόγελο του κοριτσιού στο εξώφυλλο. Εκτός πια κι αν την τυφλώνει τόσο πολύ ο ήλιος. Ε, εμείς, ας πάρουμε την εκδοχή με το χαμόγελο, οκ? Ειδικά όταν μπαίνει το "Hey, Sophie", είναι λες κι έχεις κι εσύ τα χέρια σου ανοικτά έτοιμος να τρέξεις, ν' απογειωθείς. Ναι, είναι ποπ που σε κάνει να χαίρεσαι, είναι twee που σε κάνει να γίνεσαι πιο αφελής απ' ότι ήδη είσαι(πόσο πια..), είναι indie που δεν έχει ξεχάσει τις κιθάρες σπίτι αλλά τις έχει βγάλει εκεί μπροστά, να φαίνονται(δες π.χ. το "Death with Drums"). Και βασικά είναι Slumberland. Αυτή η δισκογραφική που όταν αποφασίσει να βγάλει δίσκο θαρρείς ότι μπαίνει στο χειρουργείο. Με τη διαφορά ότι το "Dalliance" δεν είναι τόσο "εύκολος" δίσκος όπως αυτός των The Pains of Being Pure At Heart για παράδειγμα. Πολύ πιο κιθαριστικό το "Dalliance". Το ίδιο όμως απολαυστικό. Βασικά νομίζεις ότι ο δίσκος έχει ηχογραφηθεί στο μεγάλο νησί. Και είναι ο δίσκος που έχει περάσει το δύσκολο σκαλί και μπορεί να μπει στις "σοβαρές" προτάσεις σου. Τέρμα το φθινόπωρο, ήρθε το καλοκαίρι..
 
Genre: Indie / Twee
 

Social Junk

~ ~

Μερικές μπάντες είναι καταραμένες ρε φίλε. Είναι καταδικασμένες να μείνουν στην αφάνεια. Τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση έχω σχηματίσει για τους Social Junk. Θα μου πεις, το ότι εσύ ρε sd τους έμαθες τώρα δε σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι έβλεπαν όνειρα. Παίζει ναι. Αν και έχουν κυκλοφορήσει και σπλιτς με ονόματα που συμπαθώ και σχετικά παρακολουθώ όπως Robedoor και Pod Blotz, τους αγνοούσα μέχρι και πριν λίγες ημέρες. Τότε εμφανίστηκε το "Give Up", η τελευταία ηχογραφημένη προσπάθειά τους, σε ένα σάιτ που μοιράζει αγάπη. Το "Give Up" το έδιναν δωρεάν πίσω στο 2011 οι ίδιοι οι Social Junk. Υπάρχει και μια σχετική ανάρτηση στο foxy digitalis όπου βρίσκεται και μια δήλωση ενός από τους δύο Social Junk. Η οποία λέει:
"It was a long 3 years in the making and never really finished. Some songs on here are just pieces of ideas that were intended to be more. Some vocals are kind of rough demo takes.. oh well. Plus a bonus track from 2007! “Five Years” by David Bowie which was intended for a comp that never saw the light of day. I just need to get let go of it but I do hope you enjoy. And by all means share it freely! Maybe a physical edition will surface at some point.. maybe not."
Τελικά το "Give Up" βρήκε το δρόμο και καλά έκανε γιατί το αξίζει. Είναι τόσο βρώμικο που νομίζεις ότι το έχεις βγάλει μέσα από το χώμα. Που στην τελική αυτό δεν απέχει και από την πραγματικότητα καθώς το άλμπουμ ήταν πράγματι νεκρό και θαμμένο μέχρι πρόσφατα. Κάτι ανάλογο έγινε και με μια άλλη ηχογράφησή τους, το "RENEWAL" LP. Γι' αυτό, δες εδώ. Σε καμία περίπτωση όμως δε θα το ακούσεις μέρα. Εκτός κι αν είσαι κάπως κι έχεις τα παντζούρια κλειστά. Κάτι που ελπίζω να μην κάνεις καθημερινά. Καταλαβαίνεις..
 
Genre: Noise / Post-Punk / Experimental
 
 

Something Anorak

~ ~

Όποιος αγάπησε τον Oliver Wilde ίσως αγαπήσει κι αυτούς. Κολλητοί σχεδόν, support στις συναυλίες αρκετές φορές, φαίνεται να τα λένε αρκετά, φαίνεται να υπάρχει κάποιος αμοιβαίος σεβασμός. Οι Something Anorak δεν είναι ακόμη Oliver Wilde. Το παλεύουν όμως. Έχουν τρία ep μέχρι στιγμής, δεν έχουν κάνει το μεγάλο βήμα ακόμη. Ενώ προσεγγίζουν σχετικά εύκολα τον Wilde ήχο, οι συνθέσεις καταλήγουν να είναι πιο απλές, πιο lo-fi. Ότι πρέπει για το φθινόπωρο που μόλις μπήκε. Αστειάκι και καλά. Αν πάντως καταφέρουν και βγάλουν κάτι πραγματικά καλό, για το οποίο πιστεύω ότι μπορούν, θα μιλάμε για ένα μίνι θρίαμβο της εκεί σκηνής..
 
Genre: Lo-Fi / Pop
 
Link: site
 

You Beauty - Jersey Flegg

~ ~

Είναι καιρός που έχω το "Jersey Flegg" των You Beauty και ανά διαστήματα τον ακούω κιόλας αλλά φαίνεται ότι ποτέ δεν του έδωσα την απαραίτητη προσοχή. Κι αυτό γιατί για κάποιο λόγο σήμερα το βράδυ φτάνει πολύ διαφορετικά στ' αυτιά μου. Το "Jersey Flegg" με πήγε πίσω στις ημέρες που άρχισα ν' ακούω μουσική. Όταν τέτοιοι δίσκοι σ' έκαναν ν' αγαπήσεις τη μουσική και την όλη μαγική φάση που κρύβεται μέσα της. Την οποία όταν την ανακαλύψεις και μπεις μέσα, είναι κάτι που δεν αλλάζεις με τίποτα στον κόσμο. Οι You Beauty ακούγονται σαν το πρώτο λάιβ που πήγες. Εκείνο που όταν γύρισες το βράδυ σπίτι σου ήταν σα να είχες χάσει την παρθενιά σου. Οι You Beauty θυμίζουν πολλούς, από τα 80's μέχρι τα 90's, αλλά κυρίως θυμίζουν εκείνη τη φάση. Ίσως φταίει και η φωνή του τύπου που ακούγεται τελείως αδούλευτη και χύμα αλλά "αυθεντική" και ζεστή συγχρόνως. Ίσως και το μπάσο που λατρεύω ν' ακούω. Ακόμη κι αν είμαι άσχετος και δεν καταλαβαίνω καν αν παίζει σωστά ή λάθος ή οτιδήποτε. Όσο εμένα με βουτάει στο post-punk και την indie το αγαπάω. Τώρα, το πως για τόσο καιρό δεν πρόσεχα αυτό που άκουγα και ξαφνικά σήμερα το βράδυ κόλλησα, ας το αποδώσουμε στο τάιμινγκ και όλοι χαρούμενοι. Οι Αυστραλοί έβγαλαν ένα πολύ καλό δίσκο, ένα δίσκο που δεν έχει σινγκλς αλλά έχει μια συνέχεια που πολλές μπάντες θα ζήλευαν. Ακούγεται ολόκληρος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. Δώσε μια ακρόαση στο ντεμπούτο τους και πολύ πιθανό να δώσεις και δεύτερη. Δωρεάν το δίνουν..
 
Genre: Post-Punk / Indie
 
Link: bandcamp