Βαρέθηκα τη φάση 'προσπαθώ να είμαι cool για να είμαι αρεστός'. Να προσπαθείς συνέχεια να δείχνεις οτι είσαι κι εσύ σαν αυτούς τους έτσι, με τα avant-pop ρούχα, με τα χιλιάδες κομμένα συναυλιακά χαρτάκια, με τους 2347 φίλους στο facebook, με τις απίστευτες γνώσεις μουσικής. Λες και αν δε ξέρεις οτι αυτό το τραγούδι είναι των Smiths κάτι τρέχει στα γύφτικα. Στ'αρχίδια μου κι αν δεν το ξέρω. Υποχρεωμένος είμαι? Και γιατί να μπω στη διαδικασία να σου απαντήσω με κάτι που δε ξέρεις εσυ? Τι νόημα έχει. Εγώ αλλιώς φανταζόμουν τη μουσική κοινωνία. Πιο ανοικτή. Ποιός είπε οτι είναι κακό να γουστάρεις να πίνεις τσίπουρα στο κεφενείο του χωριού με τους μπαρμπάδες? Ναι ρε, θα πάω και σε ελληνάδικο αν γουστάρει η παρέα μου. Γιατί είναι οι φίλοι μου, τους αγαπώ και θέλω να πάω εκεί που γουστάρουν κι αυτοί. Στ'αρχίδια μου κι αν γυρίσεις και μου πεις οτι δεν είμαι cool. Δεν ήμουν, δεν είμαι και ούτε θέλω να γίνω ποτέ. Και ναι ρε, θα βάλω Pit Er Pat στο καφενείο γιατί τα φιλαράκια μου είναι οι πιο Flexible Entertainers..
Genre: Experimental / Psych Rock
Link: myspace / get it!
1 σχόλια:
Έτσι, χώσε!
Δημοσίευση σχολίου