Έξω ο άνεμος κάνει ανάσταση από σήμερα. Τα σύννεφα ήταν τόσο μαύρα που θα τα ζήλευε κι ο θάνατος. Μία από τις νύχτες που τα φαντάσματα κυκλοφορούν ελεύθερα και σε παρακολουθούν. Σχεδόν σε αγγίζουν. Φαντάζομαι δε μπορούν να ακούσουν. Έτσι τα έχω στο μυαλό μου. Να αιωρούνται στην απόλυτη σιωπή. Στο ασπρόμαυρο, χωρίς προορισμό..
Genre: ghostly wind
Link: myspace
1 σχόλια:
σημαντική μορφή λίγο πριν ανακαλύψουμε το τί ''μαυρίλα'' κρύβει η Αμερική τα τελευταία χρόνια.Το 2007 έμοιαζε μοναδικός αλλά μόλις είχα πατήσει πόδι σε αυτή την άγνωστη μεχρι τοτε σκηνη ,για μένα.Τα υπόλοιπα είναι ιστορια...
Δημοσίευση σχολίου