The Oscillation - Veils

Ονειρεύτηκα οτι το χέρι μου κρατούσε έναν πυρσό. Το υπόλοιπο σώμα ήταν ακίνητο. Μόνο το χέρι έτρεμε από το βάρος της φωτιάς. Και η ψυχή από τον φόβο. Ήμουν στην είσοδο του μαυαλού μου.
-Προχώρα..
Το γαμημένο υποσυνείδητο φωνάζει..Ν'ακούσω?
Ακολουθώ τη φωνή..περνώ μέσα από περίεργα μέρη, μερικά απ'αυτά σιχαμερά τελείως. Μερικά τα θυμάμαι από παλιότερες προσπάθειες. Να και η απόδειξη..
Spiros was here, 1999 ..μα που το έγραψα ο μαλάκας, πάνω στα νεύρα? Γι'αυτό έχω ρε πονοκεφαλους?
Φτάνω στη γραμμή. Από δω και πέρα δεν έχω ξαναπάει. Ονειρεύομαι ακόμη? Ναι, ωραία. Σβήνω τη γραμμή κι αφήνομαι. Πέφτω βαθιά, σχεδόν αέρινα..τσουλήθρα στον άνεμο φάση..
-Έφτασες..
-Που?
-Κοίτα
Πάνω από την πόρτα έγραφε..ΜΝΗΜΗ..
-Ώρα να ξεκλειδώσουμε κάποια πραγματάκια..
Ένας ατελείωτος διάδρομος με πόρτες. Δίπλα σε κάθε πόρτα κι ένα κλειδί. Δίπλα σε κάθε κλειδί αριθμοί και σύμβολα. Άγνωστοι και άγνωστα.
Αρχίζω και ανοίγω πόρτες. Διάφοροι σταθμοί που θυμάμαι, θα ήθελα να έχω ξεχάσει και έχω ήδη ξεχάσει..
Η πόρτα αυτή δεν ανοίγει. Ούτε αυτή. Ούτε εκείνη. Τα κλειδιά πουθενά...
..Εναλλαγές του φωτός με χτυπάνε..κάτι ακούω..δε μπορώ να εμποδίσω τον ήχο..με τραβάει το 'Fall', κάτι μου θυμίζει. Ίσως κάτι από το πρόσφατο παρελθόν, Soft Moon ίσως..
Ο πυρσός έσβησε, οι πόρτες δεν άνοιξαν ποτέ..

(via Random Shit)

Genre: Psych Rock / Experimental

Link: get it!